Normalde bölüm biriktirmeyi düşünüyordum ama dayanamadım yine.
Bu, Felah'ın 2.kitabının ilk bölümü.
1-20 bölüm arası ise 1.kitabı kapsıyor.
Maalesef artık bölümlere sınır koymak zorundayım çünkü okuyan ama asla oy vermeyen, yorum yapmayan çoook kişi var.
600+ oy, 600+ yorum olacak sınırımız.
Sevgiler kocaman!!! 🤍🙏🏻🕊️
Zakkum - Gökyüzünde
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21.GÖMÜLMEYEN BİR ÖLÜ
2 yıl 10 ay sonra.
2023 Eylül.
Aldığımız eğitimler aslında bizi hayata hazırlamadığını geç de olsa öğrenmiştim. Yıllarımı kitap sayfaları arasında çürütmüş, en iyi üniversitelerde yüksek ortalamalarla okumuş, her alanda bilgi sahibi olmaya çalışmıştım. Her saatimi neredeyse okuyarak, araştırarak, yazarak geçirmiştim.
Ama okul kitaplarında acılarla nasıl baş edeceğimiz yazmazdı.
Bir insanın sizin için fedakârlık yapıp toprağın altına girdiğinde, bununla nasıl yaşayacağımız yazmazdı hiçbir kitapta. Suçluluk duygusuyla boğuşurken vicdanımızın sesini nasıl kısacağımız yazmazdı...
Ben niye okumuştum o zaman?
Bu mezarın başında otururken, yıllardır hiç eksilmeyen bu acıya hiçbir faydası dokunmuyorsa o kadar okul niye okunmuştu?
"Seni çok özlüyorum," diye fısıldadım.
"Ben de seni çok özlüyorum, Ay Parçası," diyemedi. Ağlamamam gerektiğini söylemedi, saçlarımı okşamadı, öpmedi, sıkıca sarılmadı. Çünkü o artık ölmüştü, gömülmüştü.
Ben birçok ölüm görmüştüm aslında. Mikrofon elimde sokaklarda çatışmaların içerisinde dalmıştım defalarca. Belki yüzlerce ölüm görmüştüm ama bu ölüm başkaydı.
"İçimdeki o boşluk hiç dolmuyor, Haris. Zamanla geçer demişti herkes ama neden geçmedi? Annem gibi neden öldün? Neden beni bıraktın?"
Sanki ben öldüm ama o gömüldü... Öyle bir histi işte.
Hayatın benimle derdi neydi? Önce annemi almıştı elimden, sonra sevdiğim insanı... Sırada babam mı vardı?
