Creative Writing Contest 2023 (Ολοκληρωμένη)

Το κείμενό σας

"Έτρεχα με όση δύναμη είχαν τ' αδύνατα πόδια μου για να ξεφύγω. Τον είδα να με ακολουθεί. Αυτό που διάβασα στο πρόσωπό του ήταν : «Είσαι η επόμενη!» Το μεγάλο χασαπομάχαιρο στο δεξί του χέρι, ασήμιζε στο φως του χλωμού φεγγαριού, λερωμένο μόνο με μερικές κηλίδες αίμα να στιγματίζουν τη λάμψη. Δεν άντεχα την αγωνία. Άρχισα να κουράζομαι..."

1. Έπεσα κάτω επειδή σκονταψα σε μια πέτρα. Έβγαλα ένα ουρλιαχτό πόνου και έκλεισα τα μάτια μου. Μου ήρθε εκείνη η εικόνα. Η εικόνα του Γιώργου, του προηγουμένου θύματος του Αλεξ. Ερχόταν προς το μέρος μου με εκείνο το τεράστιο μαχαίρι. Ήξερα πολύ καλά ότι σε λίγα λεπτά θα είμαι νεκρή. Ήρθε δίπλα μου και για κάποιο λόγο δεν με σκότωσε. Αντιθέτως, πήρε το μαχαίρι και αυτοκτόνησε......(Kritsiniiiiii)

2. Εκείνη τη στιγμή πρόσεξα το εργαλείο που έσπειρε τον πανικό, όταν έπεσε από το χέρι του νεκρού φίλου μου μπροστά στα πόδια μου. Ήταν απίστευτο, ήταν σκαλισμένο με φεγγαρόπετρα. Στην εξεταστική αυτού το εξαμήνου, είχαμε σαν εργασία τα σπάνια πετρώματα. Η φεγγαρόπετρα ήταν δικό μου απόκτημα. Ανήκε στην οικογένειά μου για χιλιάδες χρόνια και ήμουν απολύτως σίγουρη πως την τακτοποίησα στη τσάντα μου και από κει πίσω στην κρυψώνα της, ακολουθώντας τις εντολές της μητέρας μου, που ήταν ξεκάθαρη μαζί μου να είμαι προσεκτική.

Δεν μπορεί να ήταν η δική μου!

Ήμουν σαστισμένη, το κεφάλι μου πονούσε και το κορμί μου υπέφερε από την εξάντληση. Έβαλα τα κλάματα, έχασα τους φίλους μου, είχα μείνει μόνη σ' ένα απομακρυσμένο μέρος αφού το πάρτι που θα κάναμε για να γιορτάσουμε την επιτυχία της εργασίας μας, αποφασίστηκε να γίνει στο εξοχικό του καθηγητή μας, του κ. Σμιθ, δέκα χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το κεντρικό προάστιο της Ντακότα. (ellaria_black)

3. Το κλάμα μου δυνάμωσε, τα δάκρυα έσταξαν και νότισαν το χώμα και μαζί μ' αυτό και την φεγγαρόπετρα που έβγαλε μια τεράστια λάμψη, αναγκάζοντάς με να τραβηχτώ μακριά.

Ουρλιαχτά τρόμου ξεπήδησαν από μέσα μου όταν το αίμα από τα νεκρά πλέον σώματα των φίλων μου έρρεε σαν ποτάμι από κάθε μεριά του δάσους και δημιουργούσε μια λίμνη θάβοντας μέσα της το μαχαίρι.

Αφού η πλάτη μου βρήκε τον κορμό ενός δέντρου, σταμάτησα και μαγεμένη από το θέαμα καθηλώθηκα βλέποντας το αίμα να αλλάζει μορφές, ώσπου κατέληξε σ' αυτήν του πατέρα μου. (ellaria_black)