Το κείμενό σας

72 5 8
                                    

«Ποτέ μην ξεχάσεις ποιός είσαι!»
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μου το έλεγε αυτό η μητέρα μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσω ποιός είμαι. Το θυμάμαι κάθε στιγμή που καταπίνω ένα γέλιο ή ένα φτάρνισμα, ή που προσποιούμαι ότι ζαρώνω τρομαγμένος στη θέα της παραμικρής αχτίδας φωτός.
Θυμάμαι ποιός είμαι.
Ένα άτομο με ψεύτικη ταυτότητα, ένα θήραμα, μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο από τους κυνηγούς του.

1. Παίζω θέατρο όπως μου έχουν μάθει. Περπατώ αθόρυβα και διαλέγω τις ώρες που ξέρω ότι δεν υπάρχει κόσμος για να κυκλοφορήσω. Κάθε φορά που συναντώ άνθρωπο, προσπαθώ να είναι όσο πιο σύντομα γίνεται. Φοβάμαι πως θα με καταλάβουν. Δεν ξέρω το ξόρκι πόσο διαρκεί για να φαίνομαι φυσιολογικός. Είναι τόσο ασταθές. Μόνο το βράδυ μπορώ να είμαι ο εαυτός μου.

Μερικοί θα με έλεγαν δυστυχή που δεν έχω κανέναν, όμως όταν μετακινείσαι συνέχεια, δεν έχεις χρόνο να δεθείς με κανέναν, ειδικά όταν θα πρέπει να υιοθετήσεις μια ψεύτικη ταυτότητα μπροστά στον κολλητό σου. Πρέπει να προσέχω. Δεν είμαι ασφαλής. Ήδη έχασα τον αδελφό μου από τους κυνηγούς. (amarediana2)

2. Γυρίζω τις ρόδες και το αμαξίδιο που είναι ένα με μένα, με ακολουθεί. Είμαι τόσο αδύναμος την ημέρα που δεν μπορώ να περπατήσω. Όταν περνάω κοντά στην θάλασσα το ένστικτό μου φωνάζει, όμως ξέρω ότι πρέπει να μένω στην ξηρά όσο περισσότερο μπορώ. Περιμένω το βράδυ να βουτήξω στο νερό και να αρχίσω το κυνήγι.

Μισώ τον ανθρώπινο εαυτό μου. Είμαι ένα πλάσμα που δεν περπατά και με δυσκολία αναπνέει

Όμως είμαι περήφανος για το είδος μου, είμαι ένας αμφίβιος. Το είδος μου μπορεί να ζήσει κατω από την θάλασσα και πάνω από την ξηρά.

Όμως πρέπει για εφτά μήνες να ζούμε μόνο στην θάλασσα γιατί αλλιώς γινόμαστε αδύναμοι.

Και έχω από εννιά χρονών να το κάνω. Οι λίγες ώρες κάθε βράδυ μέσα στον ωκεανό μου δίνουν μόνο λίγη δύναμη να καταρρεύσω.

Αίμα στοιχειώνει τα όνειρά μου και τρόμος. Μια αλήθεια που ανάγκασε την οικογένειά μου να φύγει μακριά από εκεί που ανήκαμε.

Η θάλασσα σήμερα με φωνάζει πιο δυνατά.

Αισθάνομαι πως κάτι ή κάποιο μέσα της με καλεί. Ζητάω από τους γλάρους να κάνουν βουτιά και να μου πούνε τί συμβαίνει, όμως εκείνοι για πρώτη φορά αρνούνται την διαταγή μου. Ξέρουν όμως τις συνέπειες τις άρνησης.

Creative Writing Contest 2023 (Ολοκληρωμένη)Where stories live. Discover now