Creative Writing Contest 2023 (Ολοκληρωμένη)

Το κείμενό σας

1. "-Κοίτα μπαμπά! Ένα μικρό! Τρέμει από το κρύο και μάλλον κι από το φόβο του. Σίγουρα δεν έχει καταλάβει τίποτα. Φωνάζει μάλλον τη μαμά του αλλά είναι νεκρή!

- Πάμε να φύγουμε Μάχη, δεν είναι δουλειά μας! Άγριο ζώο είναι. Ξέρει να επιβιώνει. Κι αν δεν ξέρει, θα μάθει!

- Πώς μπορείς να είσαι τόσο σκληρός μπαμπά; Εγώ θα το πάρω σπίτι να το φροντίσω! Δεν μπορώ να τ' αφήσω μόνο του να πεθάνει από το κρύο, την πείνα, κάποια σφαίρα ή άγριο ζώο!

- Τρελάθηκες σίγουρα! Πού ακούστηκε να έχει παιδί για κατοικίδιο λύκο;

- Θ' αποδείξω ότι είναι άκακος. Και όταν μεγαλώσει θα μας φυλλάει! Εξάλλου χρειαζόμαστε έναν φύλακα εκεί που ζούμε μπαμπά! Σε παρακαλώ!...

- Καλά λοιπόν. Αλλά εσύ θα το φροντίζεις. Κράτα το μακριά απ' τα πόδια μου! Κι αν το δω ν'αγριεύει ή να σου επιτεθεί, δε θα διστάσω να το σκοτώσω!"

2) "Έλα Μάικ, πάμε σπίτι" λέει γεμάτη χαρά η μικρή...

"Μάικ, μεγάλη σου η χάρη..", ψελλίζει ο πατέρας...

Στο αυτοκίνητο ο Μάικ καθόταν πάνω στο κορίτσι κουρνιασμένος, ήσυχος, όμορφος!

"Έλα μπαμπά, πες... δεν είναι υπέροχος; Είναι γλύκας!"

Ο πατέρας της δεν απάντησε ποτέ.. Ίσα ίσα δυνάμωσε τη μουσική στο αυτοκίνητο και κοίταξε υποτιμητικά το ζώο.

Η μικρή είχε ήδη απογοητευτεί από τη συμπεριφορά του αλλά η χαρά της που είχε ένα καινούριο φίλο την είχε συνεπάρει. Υπερτερούσε το αίσθημα της ικανοποίησης!

Τώρα πια είχε κάποιον να φροντίζει, να αγαπάει, να προσέχει, να ασχολείται, να παίζει και να μιλάει. Είχε έναν φύλακα που θα τον διαμόρφωνε όπως εκείνη ήθελε.

Ήταν δικός της. Μέχρι τώρα δεν είχε ποτέ κάτι εντελώς δικό της! Είχε ευθύνη... και φόβο μήπως κάτι πάει στραβά.

Όχι, όχι τίποτα δε μπορούσε να πάει στραβά.

Άλλωστε θα τον εξημέρωνε. Όλα ήταν στο χέρι της.

Όση ώρα σκεφτόταν κοιτώντας έξω από το παράθυρο χάιδευε τη μαλακή γούνα του Μάικ με στοργή. Σίγουρα κι ο Μάικ αντιλαμβανόταν αυτή την τρυφερότητα.