Creative Writing Contest 2023 (Ολοκληρωμένη)

Το κείμενό σας

"Τον έβλεπα και δεν καταλάβαινα πώς βρέθηκε ένας τέτοιος άντρας μπροστά μου! Τσίμπησα το χέρι μου μα ήμουν ξύπνια. Όχι. Δεν ήταν όνειρο. Με κοιτούσε με φανερή την απορία στο βλέμμα του. Εκείνος ήταν ένας άγριος πολεμιστής με γυμνό το στήθος, γεμάτο παλιά και νέα τραύματα και ουλές, γυμνασμένος, κρατούσε σπαθί και έδειχνε να ήταν από μια μακρινή εποχή ή σαν να ζωντάνεψε από κάποιο μουσείο και βγήκε έξω για κυνήγι. Τα μαλλιά του ήταν μακριά κι ατίθασα. Το βλέμμα του όμως κοφτερό σαν ατσάλι. Είχε ηλιοκαμμένη επιδερμίδα που φάνταζε με χρυσό μέσα στο κατασκόταδο.

- Τί είναι αυτά που φοράς; Πού βρίσκομαι;

Ρώτησε με τη βραχνή φωνή του και ξαφνιάστηκα που τον καταλάβαινα. Είχε ένα δίκιο. Εκείνος έμοιαζε να βγήκε από τον μεσαίωνα κι εγώ στεκόμουν μπροστά του με ένα σκισμένο τζην, ένα κοντό μπλουζάκι, κινητό στο χέρι και γυαλιά ηλίου.

Αυτός που βρίσκεται ή εγώ πού βρέθηκα;"

1. Συνέχισα να τον κοιτάζω με φανερή την απορία μου και το ίδιο έκανε κι αυτός, μέχρι που το βλέμμα του κατέβηκε στο χέρι μου και έμεινε εκεί.

"Τι είναι αυτό που κρατάς; Μαγικός καθρέφτης;"

Ρώτησε με έκδηλη περιέργεια, η οποία αμέσως μετά έγινε έκδηλος θυμός.

"Είσαι μάγισσα;"

Σφύριξε μέσα από σφιγμένα δόντια και η έκφραση στο πρόσωπό του αγρίεψε παραπάνω.

Τρόμαξα. Μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβω ότι εννοούσε το κινητό μου, το οποίο βρισκόταν στο αθόρυβο και η οθόνη είχε φωτιστεί λόγω της ειδοποίησης που είχα βάλει για να πάρω το χάπι μου.

"Μίλα, κορίτσι! Είσαι μάγισσα;"

Ρώτησε πάλι ο πολεμιστής και έκανε ένα απειλητικό βήμα προς το μέρος μου. Τρέμοντας, έκανα και εγώ ένα βήμα προς τα πίσω, βγάζοντας ασυναίσθητα και τα γυαλιά ηλίου μου.

"Όχι, δεν είναι!"

Αντήχησε μία άγνωστη φωνή μέσα από τις σκιές, παραλύοντας και τους δυο μας με τη γλυκιά και συνάμα επιβλητική χροιά της.

"Μόνο εγώ είμαι..."

Συνέχισε και ήρθε στο φως, αποκαλύπτοντας μία ψιλόλιγνη γυναικεία μορφή με μαύρο βελούδινο φόρεμα γοτθικού στυλ, μακριά μαύρα μαλλιά και καταγάλανα μάτια.

"Ερασμία, Πολύδωρε, καλώς ήλθατε στο Πουθενά. Σας έφερα εδώ από διαφορετικές χρονικές περιόδους, γιατί έχω ανάγκη τη βοήθειά σας... Μία αποτρόπαιη αδικία πρέπει να αποκατασταθεί..., δήλωσε η μάγισσα με πόνο στο βλέμμα της. (EstelleLuminesCent)