You Belong With Me ♥(Complete)

♥.♥ Chapter 16 ~ Friends

Sabrina's Pov

Pauwi na ako nang makita ko ang kotse ni Miko na nakaabang sa tapat ng gate namin. Nakuha ko na yung kotse ko kaninang lunch time nag over heat lang pala.

Napakunot ako ng noo ng iharangan nya ang kotse nya sa daan ko para d ako makapasok sa drive way.

"What's your problem?" I asked ng makalabas ako ng kotse nakalabas na din ito ng kotse at mukhang galit. Teka siya pa ang may karapatan na magalit ngayon?

"Bakit kayo magkasama ni Trigger kanina?"

"Nasiraan ako ng sasakyan tapos dumating si trigg-, Teka nga? Bakit mo ba to tinatanong?"

"Stay away from him."

Naguguluhan ako sa kinikilos ni Miko. Diba wala naman siyang pakialam sakin? Oh baka naman ....Mapait na napangiti ako.

"Alam ko na hindi bagay sa katulad ko na panget at nerd na makisalamuha kay Trigger na captain ng basketball team na katulad mo na sikat at may maipagmamalaki. Don't worry hindi ako gagawa ng kahit anong ikakasira ng reputasyon ni Trigger kung yan ang iniisip mo."

He let out a frustrated sigh. "That' not what I mean. Look kilala ko si Trigger he's a player baka pinaglalaruan ka lang niya."

I sarcastically looked at him. Saktan? Diba siya nga tong tinangi ako sa lahat? Siya itong nanakit sakin? At saka diba I'm just nothing to him? Bakit ngayon nakikita ko sa mata niya na ayaw niya ako masaktan na concerned siya sakin?

"Concerned ka sakin?" naguguluhang tanong ko.

Hindi siya sumagot nakatitig lang siya. Ano bang nasa utak niya!? Bakit pag kami lang ramdam ko na mahalaga ako sa kanya? Pero bakit sa harap ng madaming tao lalo na sa WU? He acts like he didn't care at all. Then it hit me Is it beacuse kinakahiya niya ako?

"Concerned ka sakin pero kinakahiya mo ako." I said in a matter of fact tone. I smiled bitterly at that thought. Bumigat ang pakiramdam ko. Now I know. Ganon pala talaga ako kapanget para ikahiya. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako na nalaman ko na concerned siya sakin o masasaktan dahil kinakahiya ako.

"Sab-" Lumapit siya sakin at tinangkang hawakan ako pero tinabig ko ang kamay niya.

"Tama na Miko. Kung ayaw mo talaga ako masaktan wag mo na lang ipakita na concerned ka kasi Miko mas lalo akong nasasaktan. Kung naawa ka sakin wag ka na maawa kasi mas lalo ako nahihirapan. At kung kinakahiya mo na nakikipaglapit ka sa isang panget, low class at nerd na katulad ko then thank you na lang sa awa at concern mo. Hindi ko yun kelangan kaya please just stay away from me." I exasperatedly said before I hop in my car binusinahan ko siya para tumabi na ginawa niya naman.

Masakit sakin ang mga sinabi ko in the bottom of my heart I don't want him to stay away from me but I need to that protect my heart. I need to protect my heart from another heartache.

~♥~

Magisang nakatulala lang ako sa isang sulok ng library. Iniisip ko pa din ang nangyari kahapon. I sighed wala na talagang pag asa na bumalik pa kami sa dati. Malapit pa naman ang Christmas. I remember dati nuong mga bata pa kami sabay namin cinecelebrate ang Christmas with our families. Siguro nga makakasama ko siya ngayon pasko since close ang parents namin pero wala na yung dating closeness civil na lang pakikitungo namin sa isat isat. Naputol ang pagmumuni-muni ko ng may umupo sa katapat ko. I questioningly looked at him ano gingawa niya sa harapan ko.

"Trigger?"

He smiled at me "Hi."

"Anong gingawa mo dito?"

"Well nag babasa ako dito sa library then nakita kita. So ayan linapitan kita."

I suspiciously looked at him tingin ko wala sa pagkatao niya ang pumunta sa library. A cool guy liked him hates places like libraries.

He let out a conceiding sigh . "Okay fine hindi talaga ako pumunta dito sa library... well... Uhhmm.. I just went here hoping to see you at eto nga nakita naman kita." Ngumiti pa siya sakin ng matamis hindi ko naman siya maintindihan bakit kelngan niya ako hanapain?

"May kelangan ka ba sakin? May utang ba ako sayo?" Then I remembered something agad kong kinuha ang wallet ko saka kumuha ng ilang libong piso at inabot iyon sa kanya nagtatakang tinitigan lang niya ang perang nakalahad sa kamay ko.

"What was that for?" He asked.

"Ahhh? Bayad sa pag papa tow ng car ko nuong isang araw?"

Tinitigan lang niya yon then he laughed at me teka pinagtatawanan ba niya ako? Baka kulang itong binigay ko?"Look kung kulang pa sayo ito then hanapin mo na lang ako bukas babayaran ko ng bu-"

"Hindi ko kelangan niyan." Lumalim ang pagkakakunot ng noo ko ng mas lumakas pa ang pagtawa niya dahilan para mapansin siya ng mga tao sa library pati na ang librarian na pinatahimik naman siya. "You know what? You're really amusing. Hinanap kita kasi gusto kong sabay na tayo mag lunch."

Tinitigan ko siya mabuti he smiled innocently at me. Mukhang tama nga si Miko mukhang pinaglalaruan lang ako nito. Why would somebody like him would wanted to eat their lunch with me? Nagaalangan na tumayo naman ako at mabilis na lumabas ng library. Mabilis naman niya akong hinabol at hinawakan sa braso. Tumingin ako sa paligid and there tama ang hinala ko pinagtitinginan kami ng mga estudyante lalo na ng mga girls na masama na ang tingin sakin.

"What!?" Pagalit na hinarap ko siya sa lahat nga ayaw ko ay ang pinag lalaran ako. Hindi porket wala ako sa circle nila ay gaganituhin na lang ako? "Looked If you wanted to play with me then maghanap ka nang ibang paglalaruan mo..."

"I'm not! I wanted to be friends with you." He sincerely said na nagpagulo naman ng utak. Bakit gusto niya makipag friends sa tulad ko? I'm nothing but an ugly nerd!

"Wala akong makitang reason kung bakit gusto mong maging kaybigan sa

isang panget na nerd na katulad ko."

Frustrated na ginulo naman nito ang buhok na kung tulad ako ng ibang babae na nagkakadarapa sa mga tulad niya I think would find that gesture hot. Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat and looked directly into my eyes.

"First of all hindi ka panget okay? So don't ever say that again. Second who wouldn't be wanted to be friends with a cute kindhearted girl like you? And third? I like you as a person cause I think your special totoo ka sa sarili mo. You don't need to pretend to be somebody your not just for people to like you. " Sincere na sabi niya deep in my mind natuwa ako sa sinabi niya pero may isang bagay pa din na gumugulo sa ulo sa utak ko.

"Hindi ka ba nahihiyang makita nila na kasama mo ko?" tanong ko habang nakatingin pa din sa kanya.

"Of course not! Why would I be? Only shallow persons would do that. I would be proud if I'm gonna be a friend of a wonderful girl like you."

Natahimik naman ako dahil naalala ko si Miko. Bakit ganon? Hindi ko mapigilan na hilingin na sana si Miko ang nasa harap ko ngayon na si Miko ang nagsasabi ng heartwarming na words na tulad ng sinasabi ngayon ni Trigger.

"So friends?"

Tinitigan ko ang kamay ni Trigger na nakalahad sa harapan ko ngayon. Mukha naman siyang sincere. Buti pa nga siya na appreciate niya ako kahit na gwapo siya at sikat hindi niya ako kinakahiya he's proud to be my friend choosy pa ba ako? I smiled warmly at her at inabot ang kamay niya.

"Friends"

I was surprised ng hinila niya ako niyakap not minding kung anong iisipin ng mga tao sa WU. I hugged him back.

"I'm proud of having a friend like you Sabrina." Trigger said between our hugs, napangiti naman ako sa sinabi niya.

Nawala ang ngiti ko ng makita ko si Miko sa isang sulok na masama ang tingin samin like he was jealous or something. Teka nga? What am I thinking si Miko magseselos? Kaimposiblehan yon! But then as I continue looking at him I can't help it but thought that what I'm thinking was right. Na nag seselos nga siya napailing na lang ako.

"Ano ba talagang nasa isip mo Miko? Hindi na talaga kita maintindihan!"