4.BÖLÜM

28K 1.1K 199
                                    

KİTABIMI BEĞENMENİZ
DİLEĞİYLE,
İYİ OKUMALAR DİLERİM❤️

yillmazey hesabımı takip
etmeyi unutmayın

☀️

Anneler ölümsüz değil mi?
Hani anneler ölümsüzdü anne. Sen demez miydin küçükken 'anneler ölümsüzdür, ölmezler.' diye şimde sen niye öldün?

Annemin gözünde asılı kalan gözyaşı süzülerek yerde göl oluşturan kanın içine düştü, bu son gözyaşıydı annemin.
Üzerindeki beyaz çiçekli elbisesi kanlar içindeydi hiç boynundan çıkarmadığı kolyesi kopmuştu oysa kopmasın diye çok dikkat ederdi. Yeşil gözleri açıktı doğrudan gözlerimin içine bakıyordu, siyah saçları dağılmış bir kaç saç tutamı yüzüne düşmüştü.

"Anne," dedim fısıltıya.

Gözlerimi annemin gözlerinden ayırmadan yanına gittim yavaşça dizlerimin üzerine çöktüm titreyen elimi yüzüne koydum hafifçe sarstım uyanması için.

"Anne,"

Annem uyanmadı.

"Anne,"

Tekrardan sarstım, annem uyanmadı.

"Anne,"

Anneler ölümsüzdür, ölmezler.

"Anne,"

"Anne,"

"Anne,"

"ANNE!"

Avazım çıktığı kadar bağırdım yüreğimde ki acıyı tüm Midyat duysun diye bağırdım.

"ANNE!"

Göz yaşlarım şiddetli yağan yağmur gibiydi hiç durmadan akıyordu.

"ANNE!"

Annemi kucağıma çektim sıkıca sarıldım, yanaklarını öptüm, saçlarını öptüm, uyanması için yalvardım annem hiç cevap vermedi. Yüzümü boynuna gömdüm kokusunu almak için ama kan buna izin vermedi, kan annemin kokusuna sis gibi yayılmıştı.

"ANNE UYAN, ANNE!"

Annem ölmez ki, bizi bırakıp hiç bir yere gitmez ki, ben ve Behramı da alırdı yanına bizi almadan gitmezdi. Demi anne, bizi almadan bir yere gitmezsin?

"ANNE, ANNE BİZİ BIRAKMA, BİZİ ALMADAN GİTME!"

Annem uyanmıyordu, bize verdiği sözü tutmuyordu 'sizi almadan hiç bir yere gitmem!' derdi her zaman ama gitmişti, sonsuzluğa gitmişti annem.
Nasıl dayanıcam, nasıl dayanıcaz anne sensizliğe? Nasıl dayanılır annelerin ölümüne?
Kalbimin yarısı ölmüştü artık tam kalbe sahip değildim yarım atıyordu kalbim. Annem ölmüştü, kalbimin diğer yarısı ölmüştü.
Annemin cesedine sıkıca sarıldım kokusunu solumak istedim ama kan buna izin vermiyordu, annem bahar kokardı, kan değil.
Annemin gür saçlarını öptüm defalarca, saçlarının kokusunu içime çektim ağlayarak bir yandan yalvardım uyanması için, uyanmadı. Hıçkırıklarım boğazıma takılıyordu nefes alamıyordum, almamalıydım zaten bende ölmeliydim.

Aşk-ı MardinWhere stories live. Discover now