Nori 'y Presa 25

3K 140 0
                                    

Chapter 25

Nagising ako nang dahil sa tunog ng dagat pati na rin sa hampas ng hangin. Pero ang talagang dahilan kung bakit naputol ang masarap na tulog ko ay dahil sa tunog ng phone ko.

I looked at Noris and she was still sleeping soundly, and by looking at her face I know she enjoyed our moments last night.

I gently caress her face and grab my phone to avoid waking her up, maaga pa, sumisilip palang ang araw. Tumingin ako doon and it's like magic, the orange color and the combination of bright yellow and red. What an amazing scenery. 

I swiped my phone up and the first thing that I saw was my full screen notifications. Bigla akong kinabahan dahil baka may emergency and then nandito lang ako, may nangyari saamin ng taong kakakilala ko lang.

-We are coming there sweetheart please get ready
10:44pm Yesterday

-Are you still awake?
11:00pm Yesterday

-Okay I have your keys naman, I will just open your door.
11:31pm Yesterday

-Malapit na kami sweetheart.
4:56am Today

Iyan ang mga messages saakin ni mama kagabi at kaninang madaling araw. I feel like my whole body becomes numb. 

67 messages, 43 missed calls.

Napahawak ako sa ulo ko at tumayo na para isuot ang lahat ng damit na nahubad saakin..

"Noris!". Dahan dahang gising ko sa kanya, while I was wearing my undies.

"Oh my ghad!". I whispered when I felt a stinging pain in my central part, It was like a pain of ripping your flesh, oh ghad not now please.

I was so nervous, kaya natataranta na ako sa bawat galaw ko, sa bawat kilos ko. Hindi ko maiwasang maramdaman kung gaano kasakit ang buong balakang at katawan ko.  

Sumabay pa ang masarap na tulog ni Noris.

"Noris wake up! I have to go!". Sigaw ko na. I want to cry pero anong magagawa ng luha ko.

Kung madatnan nila ang bahay na wala ako I know magagalit saakin si Dad, and I don't know what to tell them kung makita nila akong ganito. 

"Morning wife? What's wrong?". She asked me with her raspy voice. She is naked too. 

"Get up and get dressed, kailangan ko nang bumalik sa bahay.". Pahayag ko habang nag aayos ng dress. 

"No, it's still early, come here". Hinila niya ako pero inalis ko ang kamay niya..

"I have to go. My parents are coming at hindi ko alam kung nakarating na ba sila? I am hoping and praying na hindi pa kaya please Noris, tumayo kana diyan mag ayos kana, tara na". Pag mamakaawa ko. 

But she just ignores my urgency.

"Then let's just tell them galing tayo sa pyesta, and sabihin mo na-". I cut her off.

"No, hindi sila ganun kadali kausap, they are so strict!". Hinablot ko ang paris ng slippers at tiyaka na nag lakad papalayo.

"If you don't want to get up ako nalang uuwi mag isa.!". I said, so annoyed. 

"Wait, what's the sudden urge?! Sasabihin mo lang naman na galing ka dito-". I cut her off again, kahit pa medyo nakalayo na ako.

Nag mamadali sa pag lalakad kahit pa sobrang sakit ng buong katawan ko ngayon. I want to cry because of the pain but hell no, pinasok ko ito so I will deal with it. 

"Back off! Kung ayaw mo akong samahan, mag papasama ako sa iba. Thank you for your time, this will be all done. We're done!". Sigaw ko because of my overflowing emotions.

I know I shouldn't have said that, but because of my annoyance, uneasiness and this pain nagawa kong sabihin ang ayaw kong sabihin.

"Teka lang naman, can we talk about this?! I know may usapan tayo but to say those things?!". Inis din na sabi niya.

Tumingin ako sa kaniya at nag hahabol siya habang nag susuot ng shirt.  

"I told you, it will end like this and please, not now". I said back.

"Wait for me so that we can talk this out!". Sigaw niya, pero lakad takbo parin ako. 

Malayo na siya saakin, at hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. I know I am such a red flag right now, but I have my reasons, my parents are coming ni hindi ko alam kung nakarating na ba sila o hindi.

They are so strict when it comes to me, they trust me and I don't want to disappoint them. Bakit ba kasi hindi ako nag paalam na pupunta ako dito. 

I saw a boat at may taong nag aayos nito. Lumapit ako doon at agad na nag tanong.

"Kuya, pwede po bang makisuyo. Nag mamadali ho kasi akong makauwi. Kung maaari po bang maihatid niyo ako sa kabila?". Turo ko sa direction ng bahay ko.

"Hindi pa kasi ako nag almusal madam.". He said while scratching his nape.

"Doon ka nalang mag almusal kuya, babayaran po kita, please? I'm in a hurry". Pag mamakaawa ko and eventually napa payag ko naman siya. 

Sumakay ako sa bangka at binuhay na nito ni kuya, nang makalayo kami sa pampang ay tiyaka nakarating doon si Noris, I look at her and her face is so disappointed in me. I know Noris, i'm sorry.

At this point, my tears started to fall while I was staring at her, malayo na kami at hindi na niya makikita kung nakatingin ba ako sa kaniya o hindi.

I know napaka unreasonable ko para iwanan siya doon at itrato siya ng ganun, but my mind is telling me I should go home, habang wala pa ang parents ko.

"Please don't be mad at me". I whispered, bago ko siya nakitang tumalikod at bumalik sa kung saan kami nanggaling kagabi.

And as for Noris, I didn't mean to say those things harshly. Hindi ko sinasadya iyon. 

Memories of last night came rushing to my mind, the way she kissed me, the ways she touched my body, the way she made me feel everything. The love, the heat, passion and her emotions. It was perfect..

I won't deny that it was all perfect. Pero hindi lahat ng masayang pangyayari ay mag papatuloy. Meron at merong sigalot bago ka maging masaya ng tuluyan..

The happiness that she gave me, the contentment and love, I will cherish those and will never forget about her.

I may be rude and harsh to her, but deep inside gusto ko siyang lapitan kanina, at mag sorry, at sabihin na naging masaya ako sa two nights and two days naming mag kasama.

Hindi ko rin inaasahan na bibigay ako sa kaniya, It was unexpected, she's just perfect the reason why I didn't do something na pigilang mahulog sa kaniya..

But this time, I have to learn to ignore these feelings towards her. My parents aren't here for nothing, for sure mayroon na silang plans for my upcoming wedding.

At first gusto ko nang makasal at makita kung sino man ang lalaking pinili para saakin, but when Noris came, I didn't know what to do anymore, kailangan ko paring sumunod sa kanila. I have to, for the sake of my parents'satisfaction and happiness. 

Crimson [Completed] Where stories live. Discover now