Red Pirates(Tamamlandı)

Five

(İtalik ve kalın yazılar geçmişe aittir. )

Luhan boş gözlerle tavana bakıyordu. Kahverengi tahtaların kapladığı küçük odada nefes alamadığını hissedip kendini güverteye attı. Gökyüzü onun özgürlüğü iken deniz ise onu tutsak edendi. Ama gökyüzü doğru hissettirmiyordu. Denize aşıktı Luhan. Denizin kokusu olmadan nefes alamayacağını düşünürdü hep.

Belki de yanına gelmeliyim.

Luhan bir cevap bekleyerek gözlerini denize dikti. Ondan korkmamayı uzun zaman önce öğrenmişti. Alışmıştı belki de felaketlere... Dayanamadığı tek şey onu yaşamdan soğutan tek şey sevdiklerine zarar gelmesiydi. Öyle çok korkuyordu ki bundan kimseyi sevmemeye söz vermişti.

Sen istediğin zaman değil küçüğüm ben istediğim zaman yanıma geliceksin.

Luhan ufak bir kahkaha atıp kendini güverteye bıraktı. Gözleri doluyordu. Onu hatırlamak canını acıtıyordu.

-Bunu da ye Lulu yoksa büyüyemezsin.

Küçük çocuk dudaklarını büzerek abisinin elinde ki domatese baktı. Domatesleri sevmiyordu. Kırmızı ve vıcık vıcıklardı.

-Yemek istemiyorum hyung. Hadi denize gidelim!

-Olmaz Lulu bunu yemeden gidemeyiz.

-Ama hyung. Lütfennn. Hem kırmızı elma yesem olmaz mı?

Büyük gözler ve büzüşmüş dudaklarıyla Luhan karşı konulmazdı. Ama o çoktan bağışıklık kazanmıştı bu görüntüye...

-Olmaz!

Luhan zorla domatesi yerken abisi kahkahalarla onu izliyordu.

Hatırladıklarıyla gülümsedi. Hep kötü değildi ki o...

Sadece kötü olmayı seçen zavallının tekiydi.

-Sana benimle beraber kalıcağını söylemiştim.

-Bende bunu kabul etmediğimi söylemiştim kaptan.

Luhan Sehun'a bakmadan konuştu. Bu adama yaklaşmak istemiyordu. Onun bakışların da hapsolmaktan yorulmuştu. Bu gemi de içini yakan tek kişiydi...

-Bu bir emirdir!

-Nefes alamıyorum dedim sana!

Luhan kolunu tutup onu sürükleyen adam dan kurtulmak için çırpınıyordu. Kolları arasında olmayı ne kadar istese de yapamazdı. Olmazdı. Luhan onu sevip günün birinde sevdiği adamın kendisi yüzünden öldüğünü görmek istemiyordu.