Uchiha Naruto

Bölüm 1 : Yeni Çocuk

Konaha , kuş cıvıltıları eşliğinde yeni bir güne merhaba dedi. Bugünün diğer günlerden bir farkı yoktu. Aksine diğer günlere göre daha sakin ve huzurluydu. Tâ ki sarı saçlı çocuk Konaha'ya ayak basana kadar...

Bugün ninja akademisinde olan öğrenciler mezun olacaktı. Konaha'da yeni geninler ve yeni takımların ortaya çıkışı büyük bir sabırsızlıkla bekleniyordu. Çünkü bundan sonraki ninja hayatlarının büyük bir çoğunluğunu aynı takımda oldukları arkadaşları ile geçirecekti. Bu yüzden herkes büyük bir heyecan içerisindeydi. Bir kişi hariç...

Naruto'dan :

Uzun ve bir o kadar da kasvetli olan yollardan geçerek Konaha'ya varmıştım. Konaha'yı hep merak etmişimdir. Yıllar önce annemi ve babamı kovan ve onları ölüme sürükleme de başrolü oynayan kişilerin bu köyde yaşaması... İçimdeki nefreti ve öfkeyi kontrol etmekte zorlanmama sebep oluyor. Ama eğer büyük bir intikam almak istiyorsam içimdeki nefreti ve öfkeyi bir kenarı bırakıp oyunu kuralına göre oynamalıyım.

Konaha'nın kapısında ki güvenlikler yanlarında duran silahları kuşanarak önüme geçtiler.

Güvenliklerden biri "Buraya izinsiz girmen yasak velet !" dedi.

Alaycı bir kahkaha atarak "İzinsiz mi ? Ben transfer öğrencisiyim. Sunagakure köyünden gelen Uzumaki Naruto'yum" dedim. Uzun zamandır Uzumaki soyadını kullanmadığım için kulağa biraz garip geliyordu. Ama bu soyadına alışsam iyi olacak. Çünkü Uchiha kimliğimin ortaya çıkmaması için Uzumaki soyadını kullanarak yaşamam lazım.

Güvenlikte ki ninja elindeki bir kağıda bakarak "Evet , bu çocuk Sunagakure köyünden gelen transfer öğrencisiymiş." dedi.

Gözlerimi devirerek "Peki şimdi Konaha'ya girebilir miyim ?" diye sordum. Bunun üzerine güvenlikte ki ninjalar bana Konaha'nın büyük kapısını açtı. Bende o büyük kapıdan geçtim ve Konaha'ya korku dolu günler yaşatmak için ilk adımımı attım...

Sasuke'den :

Bugün akademiye erken gitmek için erken kalkmıştım. Sonunda akademi bitti ve bir genin oldum. Ama bu benim için önemsiz bir durumdu. Çünkü benim hedefim chunin , jounin ve en sonunda hokagelik rütbesine ulaşmak. Uchiha soyunun namını bütün dünyaya iyice yaymak için bunu başarmak zorundayım. Bu hokagelik yolunda takım arkadaşlarımın hiçbir bir önemi yok. Sadece bana ayak bağı olmasınlar yeter.

Sırt çantamı yanıma alıp odamdan çıktım. Evden de çıkmadan önce de anneme "Görüşürüz" demeyi ihmal etmedim. Annemde büyük bir gülümseme ile "Görüşürüz" dedikten sonra evden çıktım ve akademiye doğru yürümeye başladım.

Yol boyunca aynı akademide okuduğum çocukların , babaları ile heyecan içerisinde akademiye doğru gittiklerini gördüm. Bir saniyeliğine bende babam ile akademiye gittiğimi düşündüm. Bu düşünce suratımda küçük ama bir o kadar tatlı bir gülümsemeye yol açtı. Ama bu gülümseme sadece bir saniye sürmüştü. Çünlü babam Fugaku , oldukça ciddi ve kurallara uyan katı bir insandı. En son baba oğul ne zaman vakit geçirdiğimizi hatırlamıyorum. Ya da daha doğrusu önceden hiç baba oğul vakit geçirdik mi ondan bile emin değilim.

Abim İtachi , hokage Tsunade-sama tarafından verilen S seviye bir görevi yerine getirmek için uzun süreli bir göreve ayrılmıştı. Aradan 3 yıl geçti ama hâla abim geri dönmemişti. Artık yaşayıp yaşamadığından bile emin değildim. Babam bile artık abimi unutmuş gibi davranıyordu. Bu yüzden şuan Uchiha'ların tek varisi olduğum için herkes üzerime titriyordu. Konaha için payı biçilemez bir hazine gibiydim. Bütün gözler benim üzerimde olduğu için her şeyin en iyisini yapmak zorundaydım. Hata yapma lüksüm yoktu. Bu durum beni çok strese sokuyordu. Önceden abim İtachi olduğu için rahattım. Çünkü bütün gözler abimin üstündeydi ve ben kimsenin umrunda bile değildim. Ama şimdi ayaklar baş olmuştu. Önceden kimsenin umrunda olmayan bir çocuk iken şimdi bütün gözlerin üzerimde olduğu kıymetli bir hazine olmuştum.