Kurt Avı

VII • Ona Güven!

"Denki, benimle gelmediğin sürece buradan ayrılmayacağım." Koğuştaki bütün askerler öfkeden delirirken sonunda Sero öfkeyle alnını tokatlayarak bağırdı. "Denki, eğer hemen siktirip gitmezsen seni kendi ellerimizle atarız. Erken uyanmak zorundayız ve alfa dostun başımızda biraz daha havlarsa ikinizi de tasmayla boğmaktan çekinmem. Siktirin gidin artık." Hey! Bu ne cüret,  üstelik ikimiz de onun kıdemlisi iken? Onlara verdiğim eğitim rahat geliyor olmalı, ağızları gevşemiş. "Denki, senin rütben yükseldi. Neden hala bu bok çukurunda kalmakta ısrar ediyorsun? Git, yüce rütben aşkına. Al alfanı ve terk et bu koğuşu. Uyumak istiyoruz." Sarı betam bir hışımla üst kattan aniden anlayıp tehditkarca siyah saçlı alfaya parmağını salladı. "Sizden sorumlu olan bölük başı artık benim. İstediğim yerde kalırım. Sen yarınki eğitimde başına neler geleceğini düşün." Ah, çıldırıyorum. Ne kadar baştan çıkarıcı olduğunun farkında mı?

Ateş eden titrek irisleriyle odayı terk ederken bana da yandan bakıp omuz atmayı ihmal etmedi. Sana bayılıyorum, keşke beni dövsen. Koğuştaki herkes rahat bir nefes verip örtülerine sarılırlarken kapılarını uyarmak için çarptım. Terbiyesizleşiyorlardı. "Neden kendi rütbendekilerle aynı yerde kalmıyorsun?" Cevap vermeden omuz silkti. "Kendi rütbemdekilerle aynı odada kalsaydım. Bu kadar rahat davranamazdın, bana şükretmelisin." Her gün yapıyorum, bana inan.

Koridorun bitişine gelene kadar ilerledikten sonra bana dönerek kollarını bağladı. "Ne söyleyeceksin?" Evet, bilmem. Sadece bana kızgın olup olmadığını görmeye geldim ve öyle ama ben ne konuşacağımı bilmiyorum. "Evet?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Eijirō..." Başını yere eğerek alnını sıvazladı. "O omeganın ne dediği umurumda değildi ama emin olmalıydım. Üzerimde işaretleyici feromonlarını taşıyıp taşımadığımı Hanta'ya sordum. Onaylamamasını bekledim ama sonunda anladığımı söyledi. Dostum, aklım almıyor. Bu ve sen, ne zamandır... Katsuki'den bahsetmek istemiyorum. O kesinlikle en başından biliyor olmalı." Eh, zaten ondan söylememesini isteyen bendim.

"Beni ne kadar küçük düşürdüğünü anlayamıyor musun? Her gün farkında olmadan senin feromonlarınla herkesi ne kadar rahatsız ettiğimden haberim yoktu. Üstlerim iğrenerek bakarken neden sürekli yıkanmamı emrettiklerini anlayamıyordum. Kendimi pis sanıyordum ve sen o anların çoğunda yanımdaydın." Ah, evet, daha sonra benim tarafımdan azarlanıyorlardı ama ne olursa olsun o bunları bir çoğundan duymuştu. Bana karşı konuşamamalarının tek nedeni alfa olmam ve bunu bencilce bilinçsiz yaptığımızı kabul ederek susmalarıydı. Siktir, bu adilik. "Üzgünüm." diyebildim sadece. "Bu ortaya çıkmasa üzgün olacak mıydın ya da olacak mıydınız? O omega bana haber vermeseydi..." Gözümü yıldızlarından ayırdığımda çarpıkça gülümsedi.

Veremediğim cevabı es geçmeyi tercih ederek "Senin... Ne zamandandır..." alnını gergince iki eliyle sıvazladı. Kendisini, öfkesini tutuyor gibi görünüyordu. "Bu hislerin... Adamım inanamıyorum. Bu çok tuhaf biz kardeş gibi büyüdük." Bu doğru değil. Her dakikamızın beraber geçmesi kardeş olduğumuz anlamına gelmez. "Ben seni tanıdığım günden bu yana... Sen ve Katsuki bambaşkaydınız gözümde. Hatta ergenliğimde anlayamadığım için başta Katsuki'yi sevdiğimi sanmıştım." Lanet olsun, itirafımın böyle olacağını tahmin edememiştim. O küçük omega yüzünden...

Yüzünde bir ifade aradığımda kafası karışmış gözüküyordu. Bu iyi mi yoksa kötü mü? "Denki, özür dilerim. Beni hoş karşılamayacağını biliyorum ama doğruyu söylüyorlar. Üzgünüm, ben çok uğraştım ama seni dostum ya da kardeşim gibi görmüyorum ve ikincil cinsiyetin umurumda değil." Yanaklarına hafif bir kırmızılık çarptığında kalbim göğüs kafesinden çıkacaktı. Onu ilk kez böyle görüyorum, benim için. "Bu aptal duygudan vazgeç. Sen bir erkek alfasın." Ne, bunu yobazlar gibi sapkınlık olarak mı görecek? Hah, komik. O böyle biri değil. "Yani, ne var? Birlikte olduğumuzda çocuk yapamadığımız için ahlaksızlık mı oluyor? Gerçekten cahil birisi gibi mi davranacaksın?" Hayır, böyle düşünmesine imkan yok!