Kurt Avı

III • Kendini Kanıtla!

"Katsuki!" Bir süredir şah damarıma yönelememesi için çırpındığım kurdun dikkati Denki'nin seslenişiyle saniyelik dağılmıştı. Ama bu bana yetti ve arttı. Donakaldığı o saniyede gözüne vurduğum pençeyle ağzını refleks olarak açıp kaçmama müsaade etmişti. İnanılmaz öfkeliydim. Az kalsın beni öldürecekti. Acizce çırpınmıştım altında. Artık gebermeliydi. Ne olduğunu anlayamadan kafamla karnına hızlıca geçirince arkadaki ağacın iri gövdesine sırtını çarparak yere yığıldı. Aldığı acı çok fazla olmalıydı ki yerinden kalkamayıp kısık kısık inledi. İşte benim fırsatım. Boynuna dalacağım sırada sırt üstü dönerek pençeleriyle beni uzaklaştırmayı denedi ama durmadım. Aynı bana yaptığı gibi bacaklarını çekmesi için eklemlerinden sertçe ısırıp parçalıyordum. Hali kalmayan kurt sonunda durdu.

Yüzüne doğru yaklaştım. Gözyaşları? Ağlıyor mu? Öleceğini anlayınca korktu mu? Aslında bir insan olarak nasıl göründüğünü merak etmiyor değilim. Benimle çok iyi mücadele etti. Ama muhtemelen bu yaralar iyileşmeden formundan kurtulacak enerjisi olamaz. Böyle ölecek. Boynuna doğru yaklaşıp derince nefes verdim. İnliyordu. Yapmamam için yalvarır gibi. Ama zamanı dolmuştu da geçiyordu.

Sonra bir şey oldu. Küçücük bir yavru aramıza girerek bana, kendince korkutucu olduğunu düşündüğü hırlamaları bırakmaya başladı. Beni tehdit mi ediyor? Tatlı ve garip... Onu görmek, bu ölüm soğukluğunda kalbimin ısınmasına sebep oluyor. Bu şey de neyin nesi? "Bir yavru!" diye fısıldadı Eijirō. "Hem de kurt formunda. İnanamıyorum, bu mümkün mü?" Tehditkarca önüme geçip arkasındaki kurdu korumayı deneyen yavruya şaşkınlıkla bakakaldım. Haklıydı. Bir yavrunun bu duruma geçmesi milyonda birden daha düşük bir olasılık da denebilirdi ama o... başarmıştı. Ancak bunun olabilmesi için çok güçlü üst nesil bir alfa ve aynı onun gibi bir omeganın, belki de deltanın çiftleşmesi gerekiyordu. Bu yavru çok özeldi. Titrese de korkusunu göstermeden bana karşı direniyordu.

Yavruyu kokladığımda, korkuyla mırıldanıp arkasındaki yığılmış bedene doğru birkaç adım geri çekildi. O an bayılmak üzere olan beden sanki yavrunun kokusunu alınca aniden açılmıştı gözleri. "Katsuki, geri çekil. Bu onun yavrusu! O kurt bir alfa değil, omega!" İşte bu... Daha da imkansız olan bir başka durumdu. Omegalar hiçbir zaman dönüşüm geçirecek kadar gelişmiş bünyeye sahip değiller, olamazlar. Yaratılışları gereği fazla zayıf oldukları için baskın da olsalar mümkün olmadığı söylenir. Daha önce hiç yapan olduğunu görüp duymamıştım. "Ölmek pahasına seni yok eder, biliyorsun. Geri çekil çabuk." Yeniden büyük dişlerini göstererek hırlamaya başladığında saldırmaması için boynumu eğince anında sesini keserek bir süre şaşkınlıkla baktı bana. Alfaların boyun eğmesi çok nadir görülür ama bunu yapmak zorunda gibi hissetmiştim o an. Bu omega beni yenmişti, eğer dikkati dağılmasaydı. Yalnızca dönüşmekle kalmamış üst nesil bir alfayı yere sermişti. Anlamıyorum, o kim? Nasıl bu kadar güçlü? Sıradan bir kasabalı olamaz. Neden birilerine saldırıyor?

Umursamazca gözlerini devirip yavruyu kürkünün arasına aldı ve geri çekildiğimi görünce yere devrildi. Yavru da onun göbeğime zıplayıp üstüne oturdu. Tatlı, sanırım? Eijirō bana pelerinimi uzattığında altına girip insan formuna geçerken hızla bedenime sardım. Omeganın umurunda değil gibiydi. Koynuna kıvrılan yavrusuyla ilgileniyordu. "İnsan formuna dön omega." dedim alfa tonumu kullanarak. Alay ediyormuş gibi sırıtarak tuhaf sesler çıkardı. Elbette, onun gibi güçlü bir omegaya işlemezdi bu. Aptal hissediyorum ve aynı zamanda etkilenmiş. Alfa hırıltım diğer güçlü alfaları bile sıraya dizerdi ama onun üzerinde küçücük bir etkisi bile olmamıştı. "Dediğimi yap omega. Yoksa seni de yavrunu da yaşatmam!" dediğimde hareleri Azrail gibi bana dikildi. Bir omeganın yavrusunu korumak için sahip olduğu saf içgüdüsü beni ürkütse de "Yapabileceğimizi biliyorsun. Benimle zor baş ettin..." dedim kendimden ödün vermeden Bu bir yalan. "Biz o yere serdiğin alfalar gibi basit ve sıradan değiliz. Üçümüzü alt edemezsin. Emrediyorum." Denki ve Eijirō en başından beri olayları ağızları açık put kesilmiş izleyebiliyorlardı yalnızca. Öfkeli bir tehdit hırlamasından sonra pelerinimi burnunun ucuyla işaret etti. Anlaşılan çıplak görünmek istemiyordu.