i need a big boy , minhyunsung/hyunhosung

1.7

oy sınırı:100
yorum sınırı:300
ilk önce gecikme için üzgünüm. bir anda şehir değiştirince bakamadım telefona hiç.uzun olduğu için yorum sınırını arttırdım <3

bölüm geçmiş yazılar italik şimdiki zaman düz olacak şekilde yazılmıştır. umarım anlaşılır olmuştur.

****

iki arkadaşımla oturduğum balkonda eski anılarını düşünüyordum. her şey beş yıl önce tamamen mahvolmuştu.

o gün eğer dersten kaçmasaydım seçmelere giremezdim hiçbir zaman.

matematik özel dersinden kaçıp de yakındaki bir stüdyoda beni dans ederken yakalayan babam onlarca küfürle beni tuttuğu gibi eve getirerek karşımda onlarca kez dediği şeyleri daha da ağır bir şekilde yüzüme karşı tekrarlıyordu.

"yapamayacağını bildiğim için diyorum."

karşı koltukta oturan babam eve geldiğimizden beri dediklerini gözlerimin içine bakarak yeniden tekrarladı."sen bir evlat olarak ne bana ne de kendine yarar sağlayamacak kadar bok herifsin."

"baba deme öyle."

daha deminden beri yediğim azarlardan dolayı sitem dolu çıkan titrek sesimle birlikte ağlamamak adına dudaklarımı birbirine birkaç saniye bastırıp devam ettim.
"sadece istediğim şeyi yapmak istiyorum.kızma bu kadar bana."

babam bakışlarını yüzümde gezdirdi fakat konuşmadı. o konuşmadıkça üstüme çöken hayal kırıklığı ile omuzlarımı düşürmüştüm ki bağırmaya başlayan babamla sıçradım.

"ulan nasıl kızmayayım.ben çabaladım senin için.cebimdeki son kuruşu sen oku da adam ol diye verdim.üç yıldır kaçıyorsun derslerden sürekli bana dans etmekle ilgili şeyler diyorsun. onca aldığın yüksek notlara yazık oğlum ."

bana bakıp nefret kusan bu adama karşılık nefes alamayacağımı hissediyordum ki o konuşmaya devam ettikçe annemin de  babamın arkasından bana sadece acıyarak baktığı an ölecek gibi hissettim.

"emeğime yazık. " dedi babam son kez tükürürcesine."tüm emeklerime yazık."

"üstüne bu kadar gitme."
annemin ilk defa çıkan cılız sesi ile gözlerimi ona çevirdiğimde babamın arkasında olduğundan da küçük duran kadın susmam için yalvarıyordu sanki. babamın suyuna gitmemi istediğini, susmamı onların yapamadıklarını yapmamı istediklerini bildiğim halde tutunduğum şeyi bırakamazdım.

"çünkü hayatımda her şeyi yapabileceğimi düşünüyordum." dedim anılarımdan sıyrılırken."bana olan sevgilerinin her zaman bir koşulu olduğunun farkında değildim."

iki arkadaşım dediğimi anlamayıp sessizce yanımda durarken gülümsedim.

ne demiştim babama o gün?

"bir şans ver sadece.katılayım.eğer olur de seçmelerde kazanamazsam... istediğin her şeyi yaparım."

bağırırcasına konuşup ilk defa yüzüne bakarken karşı geldim ona. istediğim şeyi direkt söyledim.babam da bunun farkında kararlı sert çıkan ses tonuma yakışmayan gözlerimdeki yaşlarla birlikte şaşkın bakışlarını yüzümde uzunca gezdirmeye devam etti.

bana olan koşullu sevgisinin benim bu son şans isteğime yeterli olup olmadığını düşünüyor gibi duruyordu ve hiç beklemediğim bir şeyi yaptı. "tamam.sadece bu yıl için."dedi.

tam umudumu yitirmişken babamın duyduğum tek kelimesi ile şaşkınlıkla gözlerim açılırken bir şeyler daha diyip bana bakmadan hatta benim ona teşekkür etmeme imkan dahi vermeden hızlıca kalktı koltuğundan.