,,პირველი და უკანასკნელი.."

თავი 17

* * *

-როგორ მომენატრე-აღმოხდა ტასიკოს როცა ჩამეხუტა ისე მეხუტება თითქოს საუკუნე არ მყავდა ნანახი

-7 წლის უნახავივით რო ეხუტები მიმიშვი რა-ანდრომ ტასო აიღო და გვერდით გადადო! დიახ გადადო პირდაპირ მნიშვნელობით ლოყაზე მაკოცა და ნელისკენ წავიდა-ჩემი ნელიკო-თითზე მოკიდა ხელი და დაატრიალა, შემდეგ გეგა ვნახე სიდოც კესანეც სანდროც და ლუკაც მოკლედ მთლიანი სასტავი აქ მყავდა

-დედაა ჩემი ბიჭები და გოგოები მოსულანო-ნელიმ ბავშვებს გადაეხვია

მათი ნახვით გახარებულმა ისევ ალექსანდრესკენ გავხედე რომელიც მე მიმზერდა, ცხვირი ავიბზუე და ბავშვებს ეზოს მაგიდისკენ მივუძეხი სადაც ნელიკოს ნახელავები ელაგა ისე მადისაღმძვრელად გამოიყურებოდა.. მაგრამ გული მერეოდა და აი ვერ მშიოდა მართლა!
ბავშვები როგორც კი დასხდნენ მეც მათ გვერდით დავჯექი და უბრალოდ ვუყურებდი გარემოს რომელზეც შეყვარებული ვარ!

ბევრი ამბავი გავიხსენეთ ვიხუმრეთ გავერთეთ ჩემი თავი უკვე საერთოდ აღარ მახსოვდა ისე მაგრად ვერთობოდი, ბოლოს კი ყურადღება ბუნებაზე რომ გადავიტანე კესანეს ხმამ გამომარკვია ფიქრებიდან

-ისეთები მოყვა შენს გამოქცევას ტყიურო-გადმომჩურჩულა და საფეთქქლზე თითი მომიბაკუნა

-რაიოო-წამოვაფრინე-წამო ჰამაკში ჩავჯდეთ-მივატოვე ისინი და გადავჯექით იქეთ

-გოგო იმ დღესვე როგორც კი დაგირეკავს იმ იდიოტზე-მისი დეიდაშვილისკენ მანიშნა-ტყვეში გავარდნილივით გეძებდა, ბოზი ვიყო ასეთი ცხოვრებაში არ მენახა! შუა ღამეს რო წამოგადგა და დაადე გაათენა, ბლიად მეც გამათენებინა ვერ ვიძინებდი იმის შემხედვარე არ გაიპაროს თქო ესეც, ძმაა ორივე ერთმანეთზე უარესები ხართ იმენა ცალკე ტასო ძლივს დავაწყნარეთ მეც ვნერვიულობდი მაგრამ ალექსამ ილო მიჟეჟა-გამეცინა