ဗီလိန်ဥက္ကဋ္ဌရဲ့ ချစ်သူလေးအဖြစ်ကူးပြောင်းလာခြင်း [မြန်မာဘာသာပြန်]

{130}

တွေးရင်းနဲ့ကို စိတ်ရှုပ်လာရပြီ။

“အစတည်းက ခင်ဗျားအစ်ကိုရဲ့အမြင်က ကျွန်တော့်အပေါ်ကို မကောင်းပါဘူးဆိုမှ...အခုတော့.....”

ကျိချင်းကျိုးခေါင်းကိုက်လာပြီနော်။

“မဟုတ်တာကွာ”

ချူချန်က ဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်သည်။

“ကိုယ့်ကောရဲ့ မင်းပေါ်အမြင်က မဆိုးပါဘူး။တွေးပူမနေနဲ့။ပြီးတော့ မင်းက ကိုယ်တို့လက်ရှိ ပတ်သတ်မှုကို တကယ်မကျေနပ်ဘူးဆိုရင် ပိုကြီးတဲ့ပေါင်ကို ဖက်တွယ်သင့်တာမဟုတ်ဘူးလား? ရှန်းဝမ့်ရှီနောက်လိုက်တာက ဘာများသုံးစားရလို့လဲ?”

“ဆုအတွက်ပေါ့”

“ဒီလောကမှာ ဆုရနိုင်တဲ့ဒါရိုက်တာက သူ့ပဲရှိတာမှမဟုတ်တာကို။မပူပါနဲ့တော့ဗျာ။ကိုယ့်ကောက အထင်မလွဲပါဘူး။ မင်းက သူ့ကိုနားလည်တာလား? ကိုယ်က သူ့ကို နားလည်တာလား ပြန်တွေးကြည့်ပါဦး”

“ကျွန်တော် သူ့ကို နားမလည်ပါဘူး။ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားကိုတော့ နားလည်တယ်။ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို အမြဲချော့တယ်။ကျွန်တော်ကြိုက်တာတွေပဲ ရွေးပြောပေးတယ်”

“ဒါဖြင့် ကျွန်‌တော်မျိုးလည်း အကြာကြီး ချော့ပြီးပြီဆိုတော့  ရွှေစိတ်တော်ပြေပြီလားဗျ?”

သူ့စကားတိုင်းက ကျိချင်းကျိုးကို သဘောတကျရယ်မောစေနိုင်တယ်။တကယ်ပါ ချူချန်က စကားတတ်လွန်းသည်။သူမပျော်မရွှင်ဖြစ်နေချိန်တိုင်း ချူချန်သာသူ့ဘေးရှိနေရင် နောက်ဆုံး ရယ်မိတာနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်ရ၏။

ချူချန်ရဲ့လည်တိုင်အား လက်တွေဖြင့်ရစ်သိုင်းလိုက်ပြီး နား နားလေးကပ်၍ ဖွဖွစကားဆိုလိုက်သည်။

“ပြေသွားပြီ”

“ကောင်းပါ့ဗျာ”

ကျိချင်းကျိုးသည် သူ့ကို ဖက်ထားရင်း ရှန်းဝမ့်ရှီပြောတဲ့အလုပ်တူမှ ပြောစရာများတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းအားတွေးနေမိသည်။အဓိပ္ပါယ်မရှိချက်။သူနဲ့ရှန်းဝမ့်ရှီက ဘယ်တော့မှ လမ်းကြောင်းတူမှာ မဟုတ်သလို စိတ်ဝင်စားမှုချင်းလည်းမတူဘူး။ချူချန်ကတော့ ဘယ်လိုပဲစီးပွားရေးသမားကြီးဖြစ်နေပါစေ ကိစ္စမရှိ။သူတို့မှာ မတူညီတဲ့အလုပ်အကိုင်တွေရှိကြပေမယ့် တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက် လေးစားမှုရှိကာ အချင်းချင်း လိုက်လျောညီထွေမှုရှိစွာဖြင့် စကားတွေများ ပြောလို့ပင်မကုန်နိုင်ပါ။