ABİLERİM

Bölüm 39

Hoşgeldiniz 🌹

Oy sınırı 62

Yorum sınırı 35

İyi okumalar dilerim 🎀

Arkadaşları bu arada önceki bölümlerde Eslem in Mert'i affettiğini yazmışım. O bölümleri düzenleyeceğim. Eslem Mert'i hiçbir zaman affetmeyecek.

...

Başımın ağrısı ile gözlerimi açmaya çalıştım.

Başım öyle ağrıyordu ki, kendimi çok kötü hissediyordum. Gözlerimi açmaya çalıştım. Ardından titrek bir nefes verdim. Canım acıyordu.

En sonunda gözümü açtım. Son olanlar aklıma gelince sakin atan kalbimin hızlandığını hissettim. Korkuyla kalkmaya yeltendim. Yattığım yataktan kalkmıştım ki başıma saplanan güçlü ağrı ile bir elim başıma gitti. Kendimi toparlamaya çalıştım. Kafama dokununca hemen geri çektim. Çok acıyordu ve sanırım şişmişti.

Gözlerim dolarken nerede olduğumu kavramaya çalışıyordum. Neden buradaydım?

Etrafı incelemeye başladım. Küçük bir yatağın üzerindeydim. Duvarlar boş ve kirliydi. Odada sadece yatak vardı. Ayağa kalktım. Biraz başım dönse de dengemi sağlayıp kapıya doğru gittim.

Kapı kilitli değildi. Derin bir nefes aldım. Odadan dışarı çıktım. Düz koridor beni karşılarken ben de sessiz sessiz yürümeye başladım.

Bir odanın önünden geçiyordum ki durdum. Üç adam vardı. Biri beni görür görmez gülümsedi ama hiç iyi niyetli bir gülümseme değildi.

Tek kişilik bir koltuğa oturmuş, yüzünün yarısı boydan boya yara olmuştu. Bu korkunç gözüküyordu.
İki kişi de sağ ve solundaydı. Hepsi dikkatini bana verdi

Yüzü yaralı adam: Sonunda uyandın küçük.
Dedi. Durdum ve yüzüne baktım. Kaç saattir uyuyordum ki.

Yüzü yaralı adam: Gel otur.

Dedi ve karşısındaki koltuğu gösterdi. Yutkundum ve gösterdiği yere oturdum.

Ben: Sen kimsin?

Güldüğü yüzü ciddileşti. Kenarında duran iki adam da birbirlerine bakıp güldüler.

Gerildim.

Yüzü yaralı adam: Demek abiciğin sana hiçbir şey anlatmamış. Biz kendimizi tanıtalım o zaman.

Dedi ve solundaki adama doğru işaret yaptı. Adam üzerime üzerime gelirken korkuyla geri geri gitmeye çalıştım.

Fakat oturduğum koltuk bana hiç yardımcı olmamıştı.

Adam yanıma geldi ve sertçe kolumdan tutarak beni ayağa kaldırdı. Korkuyla geri gitmeye çalıştım ama gidemiyordum.

Yüzü yaralı adam : Yüzüme iyi bak küçük. "

Koltukta oturan adamın önünde diz çökmemi sağladı. Çenemi sertçe tuttu ve başımı yukarı kaldırarak o adamın yüzüne bakmamı sağladı.

Sinirle konuştum.
Ben: Bu yaptığının yanına kalacağını mı zannediyorsun? Abim seni bulunca mahvedecek.

Koca bir kahkaha attı. Hiç beklemediğim bir anda sertçe bana tokat attı.