ABİLERİM

Bölüm 15

Hoşgeldiniz sevgili okurlarım 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

Bölümü tekrar yayınlıyorum. 😇 Bir şey söylemeyi unutmuşum.

Yorum sınırı: 100

Yorum sınırı geçilir geçilmez yeni bölüm gelmeyecektir. Fakat gelecek bölüm daha uzun olacaktır

Şaşkınca eve giren varlığa baktım. Tuhaftı. Çok tuhaftı.

Kapının önünde beklemeye devam etmeye başladım. Ta ki adımı duyana kadar.

Meriç abim: Eslem! İki dakika buraya gelmen lazım abicim.

Kafamı salladım ve eve doğru yürümeye başladım.

Ben: Offf. Bir gidemedik eve. Hayır anlamıyorum. Neden eve gidemiyorum.

Kendi kendime söylenirken eve ulaştım. İçeri girdim ve çıktığım odaya geri girdim.

Bize iğrençmişiz gibi bakan ve kapıda bana bir ton laf söyleyen kişi de buradaydı. Rüzgar abimin yanına oturmuş, elindeki siyah bilgisayar çantasını önüne koymuş ve resmen bize siper etmişti.

Sadece ben değil, herkes ona tuhaf bir şekilde bakıyordu.

Rüzgar: Tanıştırayım, bir diğer kardeşim Eser.

Kaşlarımı çattım. Daha yeni iki kardeş olduğumuzu söylemiyor muydu? Eser homurdanarak konuşmaya başladı.

Eser: Hayır, hayır aramızda hiçbir kan bağı yok. Biz kardeş değiliz. Ben kendi halimde siz kendi halinizdesiniz.

Herkese bakış attı. Bakışları bende durdu.

Eser: Ayrıca bana durmadan Bahsettiğin ve geceleri anlatacağım diye uyutmadığın kızın şu kız olduğunu varsayarsak ki gözlemlerime göre o. Hatta yeni öğrenmiş. Bu benden küçük duran veletler kim?

Ne diyordu bu? O konuşurken beynimden yanık kokusu geliyor.

Rüzgar yerinde doğruldu.

Rüzgar: Benim kardeşlerim.

Şaşkınca bize baktı.

Eser: O adamın çocukları mı?

Rüzgar abim kafasını salladı. Eser ise hepimizin üzerinde gözlerini gezdirdi. Sonra bana baktı

Eser: Yüzde doksan dokuz nokta dokuzun yüzde yüz olmasına engel olan küçük bir sayısı kadar bunlarla muhattap olurum abi. Haberin olsun. Şimdi odama çıkmam, gömleğimi ütülemem, gözlüğümü düzeltmem lazım. Az önce üzerimden az kalsın tır geçiyordu da.

Bana bakarak kurduğu cümle ile kaşlarımı çattım. Ne dedi ya? Bir dakika bir dakika bana laf mı soktu o?

Yukarı kata çıkan Eser e baktım şaşkınca. Gözden kaybolunca Rüzgar a döndüm.

Ayaz abim: Beynimi hissetmiyorum.

Mert abim: Beynini zaten hissedemezsin.

Rüzgar: Biz Tuncay babanın yanında kalırken Eser de bizimleydi. Tuncay babanın oğlu. Fazla zekidir. Onun için bu halde. Tabi yaşanmışlıklar da var. Neredeyse ilk okulu okumadı. Direkt liseye geçti. Yaşı genç ama başardığı işler çok. Aynı zamanda yazılım ile ilgileniyor. En sevdiği şeyler deney yapmak falan. Yani bir nevi dahi.