ABİLERİM

BÖLÜM 11

🦋🦋

Arabada gidiyorduk. Karşımdaki koltukta Rüzgar bey oturuyordu. Ben ise sadece yolu izliyordum.

Rüzgar bey: Yarışma için heyecanlı misin?

Kaşlarımı çatarak ona baktım. Yarışmayı nereden biliyordu?

Ben: Evet de, siz nereden biliyorsunuz?

Gülümsedi ve yanında duran bir düğmeye basıp kahve aldı kendine. Bana da ister misin der gibi kafasını salladı ben de olumsuz anlamda kafamı salladım.

Rüzgar bey: Duydum sadece. Ayrıca size gerek yok. Bana sen diyebilirsin.

Kafamı salladım sadece. Açıkmaması hiç cana yakın gelmemişti.

Rüzgar bey: Mert abin için üzgünüm.

Dedi üzülmüş gibi yaparak ama gözlerinde üzülmek yerine mutluluğun hareleri vardı. Kaşlarımı çattım.

Ben: Neden üzgünsün?

Bilmem anlamında omzunu salladı ve kahvesinden rahatlıkla bir yudum aldı.

Rüzgar bey: Öylesine. Yani sana böyle davrandığı için. Daha ılımlı olmalıydı.

Kafamı salladım. Galiba haklıydı. Araba tanımadığım evin önünde durunca kaşlarımı çattım.

Ben: Neresi burası?

Gülümsedi ve daha rahat oturdu koltukta.

Rüzgar bey: Sizin evde kan lekeleri vardı. Henüz temizlenmedi. Kendini kötü hissedersin. Şimdilik burada kal.

Kaşlarımı çattım.

Ben: Evime gitmek istiyorum.

Ne kapı açıldı, ne de birisi geldi. Sadece yüzüme bakıyordu.

Rüzgar bey: Sakin ol küçük. Gideceksin zaten. Seni abilerinden ayıramam. O zaman sana teklif ediyorum. Bu akşam yemeğini bizimle yemek ister misin?

Kaşlarımı havaya kaldırdım. Ne diyordu bu adam? Henüz kendisini tanımıyorum.

Ben: Sizinle?

Rahatlıkla cevapladı.

Rüzgar bey: Annem, eşim, sen ben?

Yalnız olmayacaktım. Ama yine de bu adama güvenemiyordum. Her an esip gürleyecek gibi duruyordu. İtiraz istemeyen yüzüne baktım.

Ben: Çok Teşekkür ederim ama lütfen beni evime bırakın.

Gülümsedi ve hafifçe öne eğildi. Kafasını olumlu anlamda salladı.

Rüzgar bey: Nasıl istersen.

Sonra arkasındaki cama iki kere tık tık yaptı. Araba harekete geçti. Ben yolu izlemeye başladım. Ardından aklıma gelen ilk soruyu sordum.

Ben: Siz kimsiniz?

Sanki soru sormamdan memnun kalmış gibi yüzüme baktı.

Rüzgar bey: Rüzgar Barlas Alaca.

Kaşlarımı çattım.

Ben: Alaca?

Gülümsedi.

Rüzgar bey: Soy isim benzerliği.

Kafamı salladım.