ABİLERİM

BÖLÜM 4

Bol bol yorum yapın lütfen. İyi okumalar.

Eve geleli iki saat oluyordu. Ben ise eve gelir gelmez odama çıkmıştım. Belki biraz kitap okur, hayallere dalardım. Ya da Buse ile konuşurdum. Abilerimin Buse den haberi vardı. Fakat biz sadece Buse ile telefon sayesinde konuşuyorduk. Yani yazışıyorduk.

Kapım çaldı. Gelene baktığımda Meriç abim olduğunu gördüm. Hemen gülümsedim. Ve kollarımı açtım.

Abim de hemen kollarımın arasında girdi. Beraber sarıldık. 

Meriç abim: Meleğim, bir sorun mu var?

Kafamı olumsuz anlamda salladım. Ne sorunu olabilir ki?

Meriç abim: O zaman seni gıdıklamamda da bir sorun yok.

Dedi ve elini karnıma götürdü. Beni gıdıklamaya başladı. Durması için elini çekmeye çalışıyordum ama fayda etmiyordu.

En son durdu ve derin bir nefes aldım. Huh!

Meriç abim: Sen her zaman gül güzelim. Gülmek sana çok yakışıyor.

Yiaaaa. Yerim ama ben seniii. Abimin yanağından öptüm.

Meriç abim: Saçını oreyim mi?

Gülümsedim ve kafamı aşağı yukarı salladım. Abim hemen arkama geçti ve yavaşça saçını örmeye başladı.

Olmuyordu, konuşamıyordum. Yapamıyorum. Kahkahalar ile gülerken sesim çıkmıyor. Korktuğum zaman sesim çıkmıyor, ağladığım zaman sesim çıkmıyor..

Meriç abim: Yarış için heyecanlı misin?

Kafamı olumsuz anlamda salladım çünkü heyecanlı değilim. Basit bir gitar çalma, başka bir şey değil.

Meriç abim: Hmm. Demek heyecanlı değilsin. Bugün çalışmaya başlamak ister misin?

Kafamı salladım. En azından vakit geçerdi.

Meriç abim yatağımın karşısındaki çalışma masamın yanında duran gitarı aldı ve kılıfından çıkardı. Telefonundan notaları da açtı. Notaları önüme koydu ve biraz geri çekildi.

Ben, gitarı uygun bir şekilde tuttum ve küçük bir tını çaldım. Sonra gitarın ayarını yaptım. Artık çalmaya hazırdım.

🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

Yaklaşık bir saattir çalmaya çalışıyordum. Tam bitirirken nota hatası yapıyordum. Sorun etmedim. Kimse bir kerede harika bir şekilde çalışmazdı değil mi?

Meriç abim: Harikasın meleğim.

Dedi ve saçıma bir öpücük kondurdu. Abime gülümsedim.

Abim yanıma oturdu ve gitarı kucağımdan aldı. Abimi izliyordum.

Meriç abim: Eslem, güzelim Mert gelecek. Yarın. İstersen ikimiz seninle bir süreliğine dağ evine gidelim.

İyi de bizim dağ evimiz yok ki? Sadece şu an yaşadığımız ev var. Kaşlarımı çattım. Ellerim ile konuştum.

Ben: Bizim dağ evimiz yok.

Gülümsedi.

Meriç abim: Artık var güzelim. Abim ev almış. Biz rahat edelim diye.