ABİLERİM

Bölüm 32

Hoşgeldiniz 💐

Lütfen yorum yapın. Yorumları okumayı çok seviyorum.

İyi okumalar dilerim...

🦋😍

Ben: Aaa Pamir.

Dedim gülerek. O ise kafasını tutuyordu. Bana baktı ve gülümsedi.

Pamir: Merhaba.

Dedi. Ben iyiydim ama galiba o iyi değildi. Kollarımdan tutulmam ile seri bir şekilde ayağa kaldırılmam bir oldu. Aynı şekilde Pamir de iki iri yarı adamlar tarafından kolundan tutularak ayağa kaldırılmıştı.

Ben çok iyiydim. Kafam kalındı benim. Bana bir şey olmazdı.

Pamir in yanına gideceğim an belimdeki kollar sıkılaştı. Ayağım yerdeydi ama ağırlığım abimin üzerindeydi.

Ben: Pamir iyi misin? Özür dilerim. Yanlışlıkla oldu.

Rüzgar abim: Ne oldu birden bire.

Ayaz abim Pamir in kafasına baktı. Sonra korumalardan buz getirmesini istedi. İki koruma yanımızdan koşarak ayrıldığında abimin elinden kurtuldum ve Pamir in yanına gittim.

Başı öne eğilmişti ve kafasını tutuyordu. Kafasında olan elini tuttum ve bana bakmasını sağladım. Kafası şişmişti.

Ben: Çok özür dilerim.

Ben kafasına bakarken gözlerini gözlerime kenetledi. Hafifçe gülümsedi. O gülünce ben de hafifçe gülümsedim. Birbirimize oldukça yakındık. Verdiği nefesi yüzümde hissettim. O kadar yoğun bakıyordu ki gözleri, anlatamazdım. Tanımı olmayan bakışlardandı. Bakışlarım istemsizce dolgun dudaklarına gitti. Yutkununca hareket eden adem elmasinda takılı kaldı gözlerim.

Ensemden tutulup çekilmem ile sadece birkaç saniye süren ama bana koca bir saat gibi gelen büyülü andan ayrıldım.

Sertçe bir bedene çarptığımda gözlerimi kapattım. Pamir in kafasındaki şişlik için buz getirmişlerdi. Poyraz abim o buzu Pamir in kafasına koyarken üzerimdeki büyük bir ihtimalle işkence yaparak beni öldürmeyi planlayan abiciklerime baktım.

Öyle ölmem, füze de atabilirsiniz yani. Hiç sorun değil.

Ensemdeki baskı artarken tekrar gözlerimin kaydığı Pamir den bakışlarımı çektim ve kafamı yan tarafıma çevirdim.

Ben: Bir şey mi oldu abicim?

Rüzgar abim sinirli sinirli bakıyordu. Ayaz abimin de ondan farkı yoktu.

Rüzgar abim: Evde uzun uzun konuşacağız Eslem.

Kafamı salladım ve önüme döndüm. Ensemi acıtmıyordu ama çok da gevşek sıktığı söylenemezdi.

Ben: Olur abi konuşalım. Hangi konuda konuşacağız?

Meriç abim gülmemek için kendinj tutmaya çalışırken Poyraz abim ve Rüzgar abim aynı anda bakışlarını havaya kaldırmıştı.

Rüzgar abimin Ensemdeki eli baskısını yitirirken eli bu sefer belime gitti. Beni kendine yapıştıran abime
' ciddi olamazsın ' der gibi baktım.