BÖLÜM 13

7.8K 368 119
                                    

Hoşgeldiniz 💐💐

Yorum yapa yapa ilerleyin lütfen. İyi okumalar.

Heyecanlandım ya 😂


Rüzgar dan

Evime gelip, beni tehdit ediyordu. Üstüne üstlük artislik yapıyordu. Ben bunun üstesinden güzelce gelirim. Ama morali bozuk, içi buruk olan küçük kızı sakinleştirmem lazım.

Olanları izlemesi hoşuma gitmemişti. Henüz küçüktü. Bu kadar aksiyon ona fazlaydı. Ben de morali düzelsin diye pasta yemeyi teklif etmiştim. Hafifçe gülümsemişti. Ayaz da bana eşlik edince keyfim yerine geldi.

Şimdi ise mutfakta büyük bir iştah ile pasta yiyen küçüğe bakıyordum.  Her şeyi ona anlatmak istiyorum ama tepkisinden korkuyorum. Bizi istemeyebilir sonuçta. Onun kendime yakın tutmak istiyorum. Sürekli yanında olmak, ne yaptığını bilmek istiyorum. Sevdiği şeyleri beraber yapmak, vakit geçirmek istiyorum. İleride sevgilisi olduğunda ilk bana söylesin, ben bileyim istiyorum. Geçmişi kurtaramadım. Geleceğimiz güzel olsun istiyorum.

Eslem: Ellerinize sağlık çok güzel bir pasta gerçekten. Hangi pastaneden aldınız?

Benimle sizli konuşması sinirlerimi bozuyordu. Sinirlerimin bozuk olmasını sesime yansıtmadım

Ben: Annem yaptı.

Şaşkınca yüzüme baktı ve bıraktığı çatalını geri alarak yemeye devam etti. Bu haline gülerken içeriden biricik karım geldi.

Aymira: Afiyet olsun. Hayatım benim küçük bir işim var. Çıkıyorum.

Gülümsedim.

Ben: Tamam canım.

Aymira kapıya giderken annem yanımıza geldi. Bana gülerek baktı ve Eslem e döndü.

Annem: Karnınızı sadece pasta ile doldurmayın çocuklar. Yemek yapacağım şimdi.

Eslem gülerek bize baktı.

Eslem: Tamam o zaman. Ben de size yardım edeyim. Tabi isterseniz.

Annemin gözleri parladı. Yıllar sonra kızı ile yemek yapacaktı. İlk defa yemek yapacaktı. Bir kere bile sevemediği, kokusunu içine çekemediği kızı ile.

Ben: Tamam o zaman. Hanımlar mutfakta Ayaz seninle biraz konuşabilir miyiz?

Annem eşyaları çıkarmaya başlarken Eslem de dolabın kapağını açmıştı. Biz de Ayaz ile mutfakfan çıktık. Ayaz i çalışma odama götürdüm. Ben koltuğuma otururken Ayaz karşıma oturdu. Hafifçe öne eğilerek konuşmamı beklemeye başladı.

Ben: Söylemesi zor biliyorum. Ben de öğrendiğimde çok korkmuş ve şaşırmıştım. Ayaz, biz kardeşiz. Eslem benim öz kardeşim.

Şaşkınca yüzüme baktı. Şu an hissettiklerini tahmin edebiliyorum. Yüzünden hüzün geçti. Ardından bana baktı.

Ayaz: Nasıl yani? Dalga mı geçiyorsunuz?

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

Ben: Babam, yani babamız senin annen ile evlenmeden önce annemi seviyormuş. Evlenmişler ve ben olmuşum. Şiddetli geçimsizlik nedeniyle ben daha üç yaşındayken ayrıldılar. Annem dayanamadı çünkü.

ABİLERİMWhere stories live. Discover now