ABİLERİM

BÖLÜM 2

Merhabalar. Kusura bakmayın. Burası ile fazla ilgilenemedim. İnşallah düzenli olarak buraya da bölüm atmaya çalışacağım.

Bol bol yorum yapın. Bir de rica ederim küfür kullanmayalım 😇🦋

İyi okumalar,..

2 ay sonra

Meriç abim: meleğim, daha iyisin değil mi?

Sadece kafamı salladım. Hastaneden çıkmıştık bugün. Eve gelmiştik. Neşe ile çıktığım eve gelmiştik. Konuşarak çıktığım eve gelmiştik. Üç gün önce uyanmıştım. Bugün ise buradayım. Yani tam iki aydır uyuyormuşum. Ne kadar uzun bir süre değil mi?

Meriç abim: İyi olacaksın. Merak etme.

saçımı okşayarak söylemişti. Yüzüne baktım. Gülümsedi. Gülümsediğinde çıkan gamzesine baktım ve parmağımı gamzesinin içine koydum. Daha geniş gülümsedi.

Meriç abim: Hani benim öpücüğüm?

Dedi. Abimin iki yanağından da öptüm. Kenarda duran küçük not defterimi ve kalemimi aldım ve yazdım.

Ben: Poyraz abim nerede?

Abim yazdığımı okudu ve bana baktı. Söylemekte zorlanır gibiydi. Niye ki?

Meriç abim: Poyraz abinin işi var güzelim. Bir süre bizimle birlikte olamayacak. Ama seni çok sevdiğini söyledi. Gelirken de sana çok güzel bir hediye verecekmiş.

Sevinçle ellerimi çırptım. Abim bu halime gülerek bakıyordu.

Meriç abim: Hadi o zaman yemek yiyelim. Sonra yatalım.

Dedi. Kafamı salladım. Beraber aşağı indik. İki katlı evimiz vardı. Anca sığmıştık. Ben koşarak yerime oturdum. Ayaz abim ve Mert abim de yerlerine oturdu. Meriç abim de oturunca yemeğe başladık.

Doyduğumda geriye yaslandım. Meric abim dinleneceğini söyleyip odasına çıkmıştı  Ayaz abim bana bakıyordu. Ona öpücük gönderdim. Ayaz abim de öpücük gönderdi. Ben de tekrar abime öpücük gönderdim. Abim de tekrar bana öpücük gönderdi. Ben tekrar abime öpücük göndereceğim anda mert abimin sesi ile yerimde sıçradım.

Mert abim: ELİN KOLUN BİR DURSUN!

Anında başım önüme düştü. Ellerim ile oynamaya başladım. Mert abim devam etti.

Mert abim: Senin yüzünden okulda benimle dalga geçiyorlar!

Elime, masaya koyduğum küçük not defterimi ve kalemimi aldım.

Ben: ben birşey yapmadım ki

Defteri abime verdim. Abim aldı ve okudu.

Mert abim: Hastasın! Yetmez mi?

Gözlerim doldu. Ben hasta değilim.

Mert abim: Konuşamıyorsun bile!

Dedi ve defterimi yere attı. Masadan kalktı ve odasına gitti. Ama ben sadece kısa bir süreliğine konuşamıyordum. Meriç abim öyle söylemişti. Konuşacaktım. Değil mi?

Ayaz abim yanıma geldi. İnce parmaklarımı tuttu ve öptü.

Ayaz abim: Bakma sen ona. Biraz sinirli bugün. Yoksa seni çok seviyor, biliyorsun.