Bu hikaye yaralı bir kuşun hikayesi.
Yaralarımız derindi, iyileşmezdi. Ama hep bir umut vardı. Öyle bir umut ki imkansızın gerçek olacağına inandırırdı bizi. Hep hissettirirdi ama hiçbir zaman gerçekleşmezdi.
Bizler yaralı kuşlardık. İyileşemeyeceğ...
Merhaba arkadaşlar. Yeni bölüm geldiii. Herkese keyifli okumalar dilerim. Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi de unutmayın. <3
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
7. Bölüm : Bazı Tercihler " Bir çığlık atıyorsun, tüm hayatını anlatıyorsun o çığlıkta. Hayatın acıları o çığlıkta diner mi? "
Kendimizi bulmakla başlarız önce her şeye. Kendimizi buluruz, keşfederiz, öğreniriz. Sonra başka şeyler bulmaya başlarız. Başka şeyler keşfetmeye, öğrenmeye. Bazen mutlu eder o bulduğumuz şeyler bizi. Ama bazen de en büyük mutsuzluğumuz olur onlar. Ne kadar yapsakta mutlu olamayız bir türlü. Sonra o şeyler kendimizi kaybetmemizi sağlar. Kaybederiz ve bir daha asla bulamayız. Diğer her şeyi kaybedip bulamadığımız gibi.
Ben kaybeybettim aslında kendimi. Koca bir boşlukta yaşadım yıllar boyunca. Bu boşlukta kaldıkça rüzgarla birlikte oradan oraya savruldum. Yıprandım, hırpalandım. Çok yoruldum. Dinlenmek istiyorum ama hala yorulmaya devam ediyorum. Ve bu kendimi bulamayıncaya kadar devam edecek. Ama ben kendimi bulamayacak kadar kayboldum ve yoruldum. Kendimi bulmaya da hiç ümidim kalmadı.
Elimi kaldırıp kapıyı iki kere tıkladıktan sonra gir komutuyla kapıyı açtım ve içeriye girdim. Girdiğim an beni yine aynı oda karşıladığında geçip kendi yerime oturdum. Karşımdaki adam bana gülümserken ben sadece ona sahte bir gülümseme sundum ve önüme döndüm.
Yine başlıyoruz.
" Nasılsın Serçe? " diye sordu meraklı sesiyle. Bu psikologlar insanların nasıl olduklarını niye umursuyorlar gerçekten anlamıyorum. Niye?
" İyiyim. Siz nasılsınız? " dedim sahte bir merakla. Aslında nasıl olduğu umrumda değildi, hiçbir insanın.
" İyiyim sağol. Ee neler yaptın bir haftada? "
" Hiç. Öylesine günlük hayat işte. Ne yapılır ki günlük hayatta? " Hiç. Abimin iş yerine gittim. Orada ben tacize uğrarken beni kurtaran adamla karşılaştım. O adamı bana yaptıkları yüzünden hapise attırmak istediğini öğrendim. Bu yüzden abimin yanına geldiğini de öğrendim. Sonra gizlice telefon numarasını telefonuma kaydettim ve her gece ona yazıp yazmamak arasında gidip gelerek kendimi bitirdim. Haklıyım sonuçta günlük hayat bunlar. Günlük hayat. Bir şey değil.
" Güzel. Peki sana verdiğim ödevi yaptın mı? " Ödev mi? Ödev mi vardı?
" Nasıl bir ödev tam olarak? " diye sorduğumda hiç bozuntuya vermedi ve açıklamada bulundu.
" Sana insanları neden sevmediğini düşünüp bana söylemeni istemiştim. Hatırlıyor musun? "
Başımı salladım hızlıca. Hatırlamıştım. Ve o zaman veremediğim sorunun cevabını şimdi hiç düşünmeden verecektim. Çünkü artık emindim. Ellerimi kaldırdım ve cevapladım bir hafta önce merakla sorulan bu soruyu.
