MAHALLE ABİSİ •|• BxB •|•

Five ✨

Mehtap ablanın altınlarını kendisine teslim edip direkt evime geçtim. Sıcak bir duş alıp bugün olanları düşündüm.

Ama en çok Alihan'la sarıldığım, bana şevkat gösterdiği an geliyordu gözümün önüne.

"Kendine gel oğlum. Alt tarafı sarıldınız."

Nah...

Nah çeken iç sesime göz devirdim. Evet deliriyordum arkadaşlar. Derin nefes aldım ve ayağa kalktım.

Daha fazla düşünmemek için bildiğim en iyi yöntemi uygulayacaktım. Sarhoş olmak ve kısa sürede olsa her şeyi unutmak...

Mutfağa gidip içki stoğumdan bir kaç şişe bira aldım. Yanına da bir kaç bir şey hazırladım meze niyetine.

Guya kafam dağılsın diye içiyordum...

Fakat içmeye başladığım gibi düşünceler beni esir aldı.

Bana garip davranmaya başladığından beri düşüncelerim Alihan'la meşguldü. Sahi ne zaman başlamıştı ki bu gariplik?

Daldığım düşünce selinden uyandığımda üçüncü şişe bitmiş dördüncü şişeyi yarılamıştım bile.

Başım döndüğü için dördüncü şişeyi tam bitirmedim. Doğru dürüst yemek de yememiştim zaten.

Sendeleyerek ayağa kalktım ve balkon kapısına vardım. Nefes almak istiyordum.

Fakat bir noktaya dalıp düşünceli bir şekilde sigara içen adam yüzünden kapıyı açamadım. Camın arkasından onu izlemeye başladım.

Acaba şu an ne düşünüyor...

Kafamı iki yana salladım. Sana ne Batu? Sana ne oğlum?

Tam kapıyı açıp balkona çıkacakken kafasını kaldırdı. Göz göze gelince irkildim ve elim kapı kolunda öylece kaldı. Yine kapıyı açamamıştım...

Aslında camdan evin içerisi görünmüyordu. Peki o zaman neden beni görüyormuş gibi hissediyorum..?

Göz temasımız bir süre daha bozulmadı. Fakat son dumanı üfleyip ayağa kalktı. Neden yaptım bilmiyorum ama balkon kapısını gürültüyle açtım ve balkona çıktım.

Sesi duyduğu gibi arkasını döndü.

Sanki onu takmıyormuş gibi geçip sandalyeye oturdum. Başım ağrımaya başlamıştı. Gözlerimi kapatıp hafif alnımı ovuşturdum. Rengim de kızarmış olmalıydı.

"İçtin mi sen?" diye sordu ne olduğunu ayırt edemediğim bir tonda.

Sesini duyduğum gibi gözlerimi açtım. Gözlerini kısıp beni inceliyordu.

"Hmm..." dedim sadece.

"Neden?" sesi meraklıydı.

Omuz silktim.

"Canım istedi."

Umursamaz tavrım yüzünden sesli nefes verdi.

"Neden dedim." diye diretince sesli bir şekilde öf dedim.

"Sana ne Alihan? Neyimsin sen benim de bana hesap soruyorsun?"

Yüzümde nasıl bir ifade vardı bilmiyorum ama bir anda gülmeye başladı. Kaşlarım çatıldı.

"Ne gülüyorsun be?" diye çemkirdim adeta.

Gülüşü kahkahaya dönüştü. Kaşlarım kendiliğinden düzeldi ve kendim bile ne anlama geldiğini bilmediğim bir ifadeyle onu izlemeye başladım.

Bir süre sonra kahkahası kesildi. Yüzüme bakınca irkilir gibi oldu. Derince yutkundu.

Garip baktığımın farkındaydım ama neden böyle bir tepki verdi ki?

Boğazını temizleyince ben de uyandım sanki. Bakışlarımdaki yoğun duyguları kafamı iki yana sallayarak yok ettim.

"Soğukta daha fazla durma. Git uyu Batuhan." dedi boğuk sesiyle.

Ortamdaki garip havayı dağıtmak için kendimi gülümsemeye zorladım.

"Emredersiniz anne."

Ne kadar başarılı olduğum tartışılır fakat gülümsedi.

"Niye bu kadar inatçısın yavrum?" dedi neredeyse duyulmayacak bir sesle daha çok kendi kendine konuşuyormuş gibi.

Ama ben duydum ve şimdi yutkunma sırası bendeydi...

"N-ne?" dedim güçlükle.

Sesimi duydu mu emin değilim. Çünkü ben bile zar zor duydum kendi sesimi.

"Kalbe zararsın Batuhan. Hadi kalk git uyu."

Benim bir şey söylememe izin vermeden hızla içeri girdi ve kapıyı kapattı.

Beni de ağrıyan başım ve bir birine girmiş düşüncelerimle yalnız bıraktı.

Ha bir de maraton koşmuş gibi hızla atan kalbim...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hello bebekler. 1K olmuşuz 🥳 Bu yüzden erken attım bölümü. Love you all 🤎

~•~•~Elaine Laila Parker~•~•~

~•~•~25.04.2023~•~•~