Selam bilgisayarımdaki sorunu çözer çözmez geldimmm ♥️
Hızlı bölüm atabilmek adına sınırı 800 beğeni ve 800 yoruma indiriyorum 🩶
Bölümü ınstagramımda yaptığım soruyu doğru cevaplayan @Esmeraldady @e_sen16 ithaf ediyorum.
ınstagram: hazalabaa
tiktok: hazalaba
twitter: hazal_aba
Keyifli okunmalar aşklarım 🩶
Rüyamda dönüp dolaşıp aynı sahneleri görüyordum. Sırtımı dönüp kaçmamın imkanı yoktu anıların köşesinden döndükçe karşıma sert duvar olarak çıkıp toslamam sebep oluyordu. Biliyordum uzun süre kabusum olacaktı. Gözlerimi kapatsam da kapatmasam da içimde bu korkuyla yaşayacaktım.
Sancak geçemediğim camın arkasında kıpırdamadan yatacak yanı başında kalp hareketlerini yansıtan cihaz dalgalar şeklinde inip duracaktı. Gözlerim ikisinin arasında mekik dokurken insanlar yanıma gelip telkin etmeye çalışacaktı. Arada Kartal abim gelecek ancak Volkan abim ve Nur durumu toparlamaya çalışacaktı.
İnsan sevgisini gizler miydi ben gizlemek zorunda kalacaktım. Hem de ciğerim sökülürken sevdiğim adamın acısını yaşamak zorunda kalırken.
Ayakta kalmaktan bacaklarım artık hissizleştiğinde duvarın dibine çöküp alnımı diz kapaklarımın üzerine bastıracaktım. Önce Nur ve Ela iki yanıma oturup başlarını omuzlarıma bırakırken sıkıca sarılacaklardı. Sessizce dakikalarca oturup aynı acıyı paylaşmaya çalışacak ancak göğsümdeki savaşa benden başkası dahil olamayacaktı.
"Sancak abi döner dolaşır yine sana gelir Mahira. Siz birbirinizin çıkmaz sokağısınız. Biriniz olmadan diğeriniz devam edemez."
Başımı kaldırıp Nur'un yüzüne bakarken nadir kullandığı ciddi yorumunu dinledim. Kalbimin acıdan mahvolmak üzere olan parçası umutlanmak için atıyordu.
Ela, Nur'a destek olurken içinde bulunduğum gerçek çıkmaz gittikçe somutlaşıyordu. "Siz birbirinizin kelimeleri, aynı romanın bağlaçlarısınız. Sayfaları dolduracaksınız."
"İnsan insana geç kalır mı?" Diye sordum kendimi parçalamak isteyerek. "Biz çok geç kaldık."
"Baştan başlarsınız,"
"Baştan başlarız," diye mırıldanmıştım.
"Elbet aşk sana dönecek mühim olan beklemek değil mi?"
"Adımlarım Sancak'a çıkacaksa mutlu sona ulaşmak için yürürümde aşkıma ulaşmak için beklerim de," diye yanıtlamıştım Ela'nın sözlerini aynı sahneler dönüp farklı karakterlere çevrilirken.
Bir sonraki gün bu sefer cesaret edip yanıma sessizce oturan Sancak'ın kardeşi Samet'ti. Yanıma öylece sokulmuş acısına ortak arıyordu. Kazadan beri annesi için güçlü kalmaya çalışıyordu ancak Samet küçüklüğünden beri ne kadar Sancak'ı taklit etse de fazlasıyla duygusaldı. Şimdi de daha on yedi yaşında çocuktu.
Bugün büyümek zorunda olan çocuktu çünkü birini kaybetmenin eşiğine gelmek insanı en sert tecrübeyle değişmeye zorluyordu.
Yıllar önce değişmenin birçok aşamasını yaşamıştım bugün de bambaşka bir versiyonunu yaşıyordum.
"Abim bizden çok birini düşünmüş çabalamış mıdır diye çok düşündüm biliyor musun Mahira abla?" konuşmaya cesaret ettiğinde sevdiğim adamın parçalarını görebilmek için surat hatlarını takip etmeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızıltepe Mahallesi
Genç Kurgu*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin...
