Kızıltepe Mahallesi

17- ↱İtiraflar ve Yumruklar↲

Selam uzun bir bölümle ben geldim 👋

İnstagram: hazalabaa
Tiktok: hazalaba
Twitter: hazal_aba

Şöyle en az 500 beğeni ve 500 yorum olursa süper olur bende o sıra diğer kitabıma bölüm yazar buraya kaçarım. Sınır geçilemezse de canınız sağ olsun Hutame:kül bölüm yazınca buraya kaçacağım hemen (ama 250yorumu da geçsin 🥺)

Sizi fazla tutmadan bölümle baş başa bırakıyorum keyifli okumalarr

Sancak'ın sözlerini yüreğimdeki haykırışla birlikte dinlerken birini beni ilk defa bu kadar katmanlarımın altına kadar görmesi tüylerimi diken diken etmişti. Oturup kitaplar hakkında uzun uzun konuşup heyecanla aklımdakileri anlattığım adamın hücrelerime kadar işlemesi duyguları yerle bir etmiş zincirlerimi kırmıştı.

Sancak Kızıltepe beni herkesten fazla önemsemiş güvenli limanlarında gidip gelmeme izin vermişti.

Sancak'ın yoğun bakışları üzerimdeyken ne tepki vereceğimi bilemeyerek sağıma soluma bakındığımda odadaki herkes bize bakıyordu. Tüm odanın dikkati üzerimizdeydi ve onlarda Sancak'ın hiç bilinmeye tarafını görmüşlerdi. Kendimi tiyatro sahnesinde oyun sergilemeye hazırlanan oyuncu gibi hissederek zorlukla yutkundum. Utançla ilk defa sıcakladığımı hissettiğimde odadan resmen uykum var bahanesiyle kaçmış akşam yemeğine kadar da çıkmamayı düşünüyordum.

Odanın kapısını kapattığımda yatağa doğru koşturup üstüne çıktım ve dizlerimi kendime çekerken delicesine atan kalbimi bacaklarıma yasladım ve kollarımı etrafıma sararak kendime koza ördüm. Tüm duygular yıllardır bir yerde bekliyordu ve şimdi aniden bastırmaya başlamışlardı. İçimdeki korkular büyüyüp kuruntularımı besliyorlardı.

Kapı çaldığında, "Gelin," dedim.

Çalınan kapı açıldığında aşağıda Nur'un kafası hemen üstünde Ela'nın kafası gözükmek içeri uzandılar. Hep bir ağızdan, "Gelelim mi?"

Gülmeye çalışarak "Gelin tabi,"

Ela kapıyı ittiğinde içeri ilk Nur girdi ve tam karşıma tırmanıp bacaklarını altına topladı. "Az önce aşağıda olanlar testimizin cevabını verdiğini düşünüyorum."

Ela, "Bende,"

"Anlamamak ihtimal dışı zaten," diyerek mırıldandım. Anlamak imkânsızlarla dolu bir odanın tek cevabı olmaktı. Kalbimin harabelerinin ortasında sağlam kalan tek duyguydu.

"Ne yapmayı planlıyorsun?" diye sorduğunda Nur fikir belirtmekten de çekiniyordu.

"Tüm hayatım boyunca fevri olan ve işleri çıkmaza sokan bendim. İlk defa beklemek istiyorum. Bunu," boğazıma oturan zorlukla konuştum. "Bunu mahvedemem. Başımı belaya soktuğumda, etrafı yıkık döktüğümde oturup birinin tamir etmesini bekleyemem. Bir daha canımın yanmasını istemiyorum Sancak başka acılara benzemez."

Her lafa cevabı olan Nur sessizlik içinde başını sallayıp çekildiğinde Ela yanıma oturdu. "Sabır bekle o zaman. Sancak abi mutlaka gelecektir."

"Ya gelmezse," titreyen ses tonu bana ait olamazdı.

"Gelmezse her zaman ki Mahira Ayazkan olur adamı gelmemeye pişman edersin,"

"Öyle mi?" diyerek kahkaha attım ve saçımı arkaya savurarak kendimi toparlamak için omuzlarımı dikleştirdim. "Ne bu matem havaları ya hiç bana yakışıyor mu?"

"İşte böyle be kızım kalk dobarlan,"

"Dobarlan ne ya? İçine Kartal Ayazkan mı kaçtı senin!"