Άννα

24

Εξέταζε το πρόσωπο της.

Είχε μια ιδιαίτερη ομορφιά.

Τα μάτια της τον αιχμαλώτιζαν.

Τα χέρια της ήταν λεπτά και τόσο κομψά. Ήθελε να τα βάλει στο στόμα του και να ρουφήξει τα δάχτυλα της ένα ένα μέχρι να αρχίζει να ουρλιάζει από ευχαρίστηση.

Η θέση στην οποία την είχε ήταν ιδιαίτερα ελκυστική. Μπορούσε
να παρατηρήσει κάθε ατέλεια και τελειότητα πάνω της.

Το στήθος της τραβούσε το βλέμμα του και ήθελε να το δαγκώσει.

Ήθελε να βάλει το χέρι του γύρω από τον λαιμό της και να γλείψει τα δάκρυα της.

Μπορούσε να την κοιτάζει με τις ώρες.

Του άρεσε το βλέμμα στα μάτια της. Δεν ήταν το άψυχο βλέμμα της μητέρας του. Το δικό της είχε βάθος. Μπορούσε να καταλάβει κάθε συναίσθημα πάνω της.

Μπορούσε να την διαβάσει σαν βιβλίο.

Μπορούσε να προβλέψει
την επόμενη κίνηση της.

Δεν μπορούσε όμως να βγάλει από
το μυαλό του το γεγονός πως θα
τον πρόδιδε με αυτό τον τρόπο, πως είχε τολμήσει να τον χαρακτηρίσει με τόσο προσβλητικά λόγια, πως δεν είχε διαβάσει το γράμμα που της άφησε.

Όταν άκουσε πως ούρλιαζε για βοήθεια ήθελε να την καρφώσει στο τοίχο, να της κλείσει το στόμα και να την σπάσει στα δύο.

Να την κάνει να καταλάβει πως δεν υπάρχει τίποτα και κανένας εκεί για αυτή.

Δεν ήθελε να το παραδεχτεί αλλά ήταν αχάριστη όπως οι άλλες γυναίκες.

Ήταν πολύ ανόητη.

Είχε αποφασίσει να της δώσει μια ευκαιρία αλλά να την διδάξει ένα μάθημα αξέχαστο.

Ήξερε πως φοβόταν την φωτιά γι'αυτό είχε φέρει αναπτήρα μαζί του.

Ήθελε να την πνίξει αλλά τα παρακάλια της και η προσπάθεια
της να απολογηθεί τον διασκέδαζε.

Του άρεσε όταν έκλαιγε από τον
πόνο και προσπαθούσε ταυτόχρονα να μιλήσει για να τον κάνει να σταματήσει.

Του θύμιζε ένα ζώο που είχε πιαστεί στα χέρια ενός κυνηγού και προσπαθούσε απεγνωσμένα να ξεφύγει, να αποδράσει..λες και είχε ελπίδα.

Το βλέμμα της τον εκλιπαρούσε να σταματήσει αλλά αυτός δεν ήθελε.

Ήθελε να ακούσει τα ουρλιαχτά της.

Ήθελε να την κάνει να μετανιώσει τόσο πικρά που να μην τολμήσει να διανοηθεί να δραπετεύσει ποτέ.

Μπορούσε να την κάψει και άλλο. Της είχε κάνει επιφανειακή ζημιά στο δέρμα, έγκαυμα πρώτου βαθμού.

Μπορεί να φοβόταν περισσότερο από όσο πονούσε.

Ακόμα δεν είχε καταλάβει το λάθος της.

Θα μπορούσε να της κάψει όλο το σώμα και αυτή ακόμη θα πίστευε πως το μοναδικό πράγμα που έκανε λάθος είναι να προσπαθήσει να αποδράσει.

Ήταν απίθανο να αποδράσει και ίσα ίσα του έδινε ευχαρίστηση να την βλέπει να προσπαθεί και να πιστεύει πως μπορεί να τον κοροϊδέψει και να ξεφύγει.

Είχε φροντίσει να λάβει υπόψη του κάθε λεπτομέρεια ώστε να είναι αδύνατον να αποδράσει.

Αργά η γρήγορα θα το καταλάβαινε και η ίδια.

Θα καταλάβαινε πόση δύναμη είχε και θα άλλαζε τους τρόπους της απέναντι του.

Ανυπομονούσε για την στιγμή που θα συνειδητοποιούσε πως δεν μπορεί να ξεφύγει, που θα γινόταν η τέλεια δημιουργία του.

Τον ευχαριστούσε που δεν
μιλούσε όσο την παρατηρούσε,
που απλούστατα τον κοιτούσε.

Βέβαια μια κοιτούσε τα μάτια του
και μια κοιτούσε τον αναπτήρα ή κάτω. Δεν ήταν καλή στο να κρατάει οπτική επαφή, ίσως ντρεπόταν ή φοβόταν.

Θα της μάθαινε να μην αφήνει τα μάτια της από πάνω του παρά μόνο
αν αυτός το επιθυμούσε.

Ήθελε  να πετάξει τον αναπτήρα και να το κάνει μαζί της ή να το κάνει μαζί της ενώ την καίει με τον αναπτήρα.

Του άρεσε να πειραματίζεται με συναισθήματα πόνου και ευχαρίστησης. Του άρεσε να μπερδεύονται και τα δύο μαζί.