The Flirty One [COMPLETED]

CHAPTER 5

              CHAPTER 5

WARNING: This chapter contain sensitive content.

So, please my dear readers read at your own risk!

                   *   *   *

Ang ganda ng naging kinalabasan ng graduation namin kasi 'di lang pagbibigay ng awards and diploma ang nangyari. Natuloy kasi 'yong planong every student na aakyat ng stage will dance the one of the trending dance on Tiktok.

Most of my batch dance the trending Tiktok dance of Wednesday Adams. 'Yong isa sa sikat ngayong isayaw ng mga Gen-z. Talaga namang one of the trending 'to at 'di lang 'yong dance ang naging trending pati nga 'yong movie kung saan galing ang sayaw na 'to e trending rin. Pinagbidahan ito ng isang young American artist named Jenna Ortega who played the role of Wednesday Adams in the movie entitled "Wednesday".

I know this movie too e 'cause I heard this to my cousin. And aside from that most of my classmates too ay pinaguusapan ito sa room namin. Kaya naman I became curious about the movie to the point that I downloaded it on Loklok. It's an app where you can download movies, K-drama, Lakorn and etc. Dito kasi mas malinaw mong makikita ang gusto mong panoorin. You can also apply for a V.I.P kung gusto mo. Pero p'wedi mo rin naman magamit 'yong app kahit na hindi ka V.I.P kailangan mo lang ng account para maka-download ka.

Samantala ako naman ang napili kung isayaw ay ang "See Tinh". One of a trending dance rin 'to. Kahit naka-heels ako keri lang. Sumayaw na lang ako kahit na ayaw ko sana. No choice na ako e kasi nagsigawan na 'yong mga ibang ka-batch ko alagan namang ipahiya ko sila. They're cheering me tapos 'di naman pala ako sasayaw nakaka-disappoint kaya 'yon.

I graduated as a summa cum laude.

'Yong dapat masaya ako noong araw ng graduation ko hindi ko naramdaman 'yon. Instead pakiramdam ko may kulang sa'kin. I received my diploma and I graduated as a summa cum laude but still I can't felt happiness. 'Yong sayang maiiyak ako. 'Yong sayang mapapatalon ako kasi nga finally naka-graduate ako. 'Yon ang gusto kung maramdaman that day pero hindi e kabaliktaran ang nangyari. Umiyak nga ako pero dahil sa sakit 'yon at dahil nami-miss ko si Jameson hindi dahil masayang-masaya ako kasi I graduated. Letse naman kasing buhay ko 'to e! Minsan na nga lang ako magmahal iniwan pa. Parusa ba 'to sa'kin kasi I often told lies. But God knows naman that I did that para 'di ako maging pabigat especially maging problema sa pamilya ko. I did that for them not for myself.

I hate being a burden to my family.

Since Dad died ipinangako ko sa sarili ko na ako ang magiging lakas ng pamilya ko. Kaya nang nagluluksa kaming lahat sa pagkawala ni daddy kinailangan kung maging matatag. Kinailangan kung ipakitang ito ako, okay ako kahit na wala na si daddy para makita ni mommy at ni Amira na kaya rin nilang maging ako.

I never let them see me crying and mourning for my dad's death.

Ako ang naging lakas nila ng mga panahong nagluluksa sila. Ako ang nagtitimpla ng gatas ni Amira, nagpapatulog at nagbabantay noon, kasi si mommy lagi lang nakakulong sa k'warto nila ni daddy umiiyak lang ng umiiyak that time. Ako rin ang nag-o-order ng pagkain namin kasi 'di pa naman ako marunong magluto that time e kasi I was just 12 years old. Ano ba naman ang alam ng isang 12 years old sa pagluluto 'di ba? Niyayakap ko rin noon si mommy at sinasabihan ng, "It's gonna be alright mom. We'll gonna be alright without dad." Para kahit paano mabawasan ang sakit na nararamdaman ni mommy. That time I was so focused into my mom and my little sister pain. Wala akong panahon noon para sa sarili kung sakit at pangungulila. Kasi nga nasa mind set kung unahin sila rather than myself. Kasi kung lahat kami magluluksa lahat rin kami mamamatay.