Director's Love. (Sandro Marcos Fanfiction)

Chapter 20

Still on Sandro's POV

Dahan dahan ako na umakyat at nag lakad papasok sa kwarto ni Amara, nang ako'y nakapasok na ay pinagmasdan ko ito matulog.

pansin ko ay parang nilalamig pa ito, kaya naman ay kumuha ako ng kumot at inilagay ko ito sa kanya. umupo naman ako sa tabi nito.

pinagmamasdan ko naman ang mukha nito habang nag iisip pa. hindi sila nagkakamali, tunay ngang magana ito.

biglaan ko namang naalala ang nangyari kagabi, agad naman ako natuwa nang maalala ko 'yon.

nang mapansin ko naman na dahan dahan nya itong binuksan ay mabilis akong tumayo sa kanyang tabi, kinusot pa nito ang mata nya nang makita ako. naninigurado kung tunay nga ba ako o guni guni lang.

"Bumangon ka na, para makakain ka na. there's a breakfast downstairs." strikto kong sabi ito bago ako umalis ng kwarto ng mga bisita.

[ Amara's POV ]

Kagigising ko lang ngayong umaga, nang may makita ako na lalaki sa kwarto.. kinusot ko ang aking mga mata na para bang naninigurado kung siya ba talaga 'yun.

at hindi ako nagkakamali, siya nga. ang nag iisang Ferdinand Alexander Marcos sa mundo, ang kinatataka ko lang.. bakit siya naririto? bakit parang pinapanood nya ako? ang creepy ha!

tama na ang pakikipag usap sa isip, kailangan ko na rin kumain nang makaalis na dito, pero bago ang lahat kailangan ko munang mag hilamos at mag ayos.

tumayo na 'ko, at nag inat inat saka ko inayos ang higaan ko.

ginawa ko na ang mga dapat kong gawin bago pa 'ko bumaba.

"Iha, gising ka na pala, halina't kumain ka na. sabayan mo 'ko." pag aya sa akin ni Tita Liza, nang makababa ako.. ngumiti na lamang ako sa kanya at tumango.

"Mom, you said you already ate??" singit naman ni Sandro, ako na kahit sabog pa ay medyo naguguluhan na.

"Oh, son, sorry about that haha it was just an excuse. i really want to eat with Amara." malambing na sabi ni tita Liza, nakaka touch naman.

"Mom naman eh, you could've told me the truth." ani Sandro sabay nguso sa kanyang ina.

"Kung gusto mo, makisabay ka nalang sa amin ni Amara, mas mabuti pa." ani Tita Liza.

"Uh, no thanks mom, i'm still full." tugon ni Sandro at binigyan ako nito ng sama ng tingin sabay umalis na.

"Iha, pag pasensyahan mo na siya. hindi lang talaga nya matanggap na hindi ko gusto ang nililigawan nya para sa kanya. and i'm sure, he'll accept it soon. it takes time." sabi ni tita Liza, kahit naman tanggapin nya, hinding hindi ako magkakaroon ng pag asa sa kanya.

"Tita, don't worry about it po. naiintindihan ko naman po siya at kayo po. and, sa mga ganyang ugali, sanay na rin naman po ako." nakangiti ko namang sambit sa kanya.

"Napaka bait na bata mo talaga, kaya ikaw ang gusto ko para sa anak ko. at hindi si Ava, ang kanyang nililigawan."

"Ah tita, i may like him a  little po, pero i think that's impossible na magustuhan nya rin ako. but, it's okay po! i see him as my friend and my director, kahit hanggang dun nalang po. i don't wanna force things, 'cause mas masakit pa po sa inaakala ko haha."

Yeah, mas masakit pa 'yon sa inaakala nyo. so, that's why we should not force things, we just need to go with the flow.

Natapos na ang mahabang pag uusap namin ni tita, nag pahinga muna ako saglit bago ako bumalik sa condo at gawin ang mga dapat kong gawin.