Sōl et Luna

quīntus

Sōl et Luna: Snowy

     Plano ni Apollo na manatili sa kaniyang kaharian ngayong araw. Matagal siyang nawala at sigurado siyang nami-miss na siya ng kaniyang mahal na kapatid na si Aeneas at kaniyang mga kaibigan na sina Alphaeus, Alric, at Augustus.

     Sandali niyang tinitigan ang sarili sa malaking salamin na nasa kaniyang silid. Napangiti siya nang maalala ang naging interaksyon nila sa harap ng salamin ni Ieva noong nakaraan.

     “Vampire, let’s go,” narinig ni Apollo na tawag sa kaniya ni Iev mula sa labas ng kaniyang silid sa motel na tinutuluyan nila.

     Hindi kaagad nakalabas si Apollo dahil abala siya sa pag-aayos ng kaniyang buhok sa harap ng salamin kaya naman pumasok na si Iev sa kaniyang silid at lumapit sa kaniya nang makita siya nitong inaayos ang kaniyang buhok.

     “I guess this mirror uses an aluminum back,” ani Iev habang pinagmamasdan ang salamin.

     “What?” lingon ni Apollo sa kausap dahil hindi niya maunawaan kung bakit iyon sinabi ng dalaga.

     “Well... you can use it. Vampires don’t usually have reflections nor shadows, vampires can’t use silver-backed mirrors, can you?” sagot ni Iev kaya sandaling natigilan si Apollo.

     Silver has no effect on him, he’s the strongest vampire king that ever lived! He’s invincible and being invincible all his life made him forget about vampires’ weaknesses since he has none. Iev doesn’t know he’s the vampire king so he should pretend that he’s just a regular vampire, how could he forget about that?!

     “Yeah, y-yes... it has an aluminum back,” sagot na lang ni Apollo at nakita niyang bahagyang ngumiti si Iev nang alisin nito ang tingin sa kaniya. Para bang may nakakatawa itong nakita na hindi alam ni Apollo kung ano ngunit napangiti na lang din siya dahil natutuwa siya kapag nakikita niya ang magandang ngiti ni Ieva.

     Mas natawa si Apollo sa sarili nang makita ang repleksyon niya sa salamin na mukhang timang na ngumingiti mag-isa.

     Kalalabas lang ni Apollo mula sa kaniyang silid nang salubungin siya ng kapatid at mga kaibigan katulad ng laging ginagawa ng mga ito. Sigurado’y sabay-sabay na naman siyang guguluhin ng mga ito.

     “Where the fuck are you going this time, Apollo?” natural na iritadong asik ni Alphaeus kay Apollo kaya bahagya itong natawa. Apollo enjoys it when Alphaeus looks like the nerves in his head are about to pop. What a sadistic vampire king.

     “Chill, I’m going to stay for today. I’ll just feed Snowy,” akbay ni Apollo kay Alphaeus na agad naman nitong inalis na para bang diring-diri ito sa kaniya. Apollo smells different and they all know it’s because he spent too much time on the other side.

     “Snowy? That thing is real?” tanong ni Gus na kinukuha ang burger sa loob ng coat niya. He acts like humans disgust him but he loves their food.

     “Oh, it is real,” mapaglarong wika ni Aeneas na hindi lubos maisip kung anong magiging reaksyon ng mga kaibigan kapag nakita ng mga ito ang ‘Snowy’ na tinutukoy ng kapatid.

     When they all arrived at Snowy’s chamber; Alph, Alric, and Gus weren’t able to help but look around. It’s a beautiful chamber that’s why they’re wondering if this ‘Snowy’ is a person. Maybe a werewolf that Apollo has as a slave but eventually treated like a guest? But Apollo isn’t that kind of vampire. He doesn’t approve of slavery but he can’t control the other vampires, they only listen to Amadeus and Amadeus says they can do whatever the hell they want.