Dedin ki;
Işıkları kapa.
Kim olduğunu bilmeyeyim.
Ben siyah saçlarının arasında esen o hafif meltemim.
*
Aşkın geceye bulansın,
Yalnızca bu seferlik,
Matmazel Noir,
Saçlarını sal parmaklarımın uçlarına.
Rüzgar onu ilk gördüğünde ne olduğunu anlamad...
Herkese selam bebeksilerim, umarım iyisinizdir. İGB'ye yorum bırakmayı unutmayın hayatımızdan düşüncelerinizden kesitler beni çok mutlu ediyor hepsini okuyorum. Oy ve yorumlarınız da beni çok mutlu eder. Güzel bölümlere az kaldı bu arada haber vermek istedim. Çok değerlisiniz!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Söylesene Matmazel Noir, bu kalp neden senin için atıyor?
Hepimiz Uğur'a bakarken derin bir nefes alıp ayağa kalktı.
"Senin şu Arın denilen elemanın babasının nakliyat firması da varmış. Orada çalışıyormuş ancak işten iki hafta önce çıkmış,"
Dediklerini algılamak için birkaç saniye bekledim. Bu işte Arın'ın parmağı varsa onu öldürürdüm. Canımı yakmak için bu kadar ileri gidebiliyorsa... Nehir'e bulaşacağına dair bir öngörüm vardı ancak olay arkadaşlarıma kadar sıçradıysa durum düşündüğümden sıkıntılıydı.
Yumruklarımı sıktığımda Nehir'in elini elimde hissettim.
"Öyle bir şey yapmamıştır," dedi yalvaran gözlerle bana bakarak. Bakışlarımı Nehir'in güzel yüzünden çekip Sezgin'e baktım. Onun da düşündüğünü görebiliyordum.
"Arınla konuşma zamanı geldi," dedim. Nehir elimi tüm gücüyle sıktı, gözlerine baktığımda bu işten uzak durmamı istediğini görebiliyordum.
"Tesadüftür Rüzgar. Arın'ın bu kadar ileri gidebilecek yüreği yok," dedi Nehir gergin bir sesle. O soysuzdan her şeyi beklerdim ben.
"Arın'ın telefon numarasını bana atar mısın?" Dedim Nehir'e bakarak. Nehir'in yüzünden huzursuzluk akıyordu, onu bana yalvaran bakışlarla görmekten nefret ediyordum.
"Rüzgar..-" dedi Nehir son bir kez daha deneyerek. Bakışlarımı Nehir'in yüzünden bir an bile ayırmadım. Gözlerimdeki kararlılığı görmüştü. Telefonunu çıkarıp bana numarayı gönderdi. Arın'ı daha sonra arayacaktım. Şu an değil.
"Siz gidin, bu gece Orkun'un yanında ben kalırım. Anne ile babası akşam uçağı ile gelecekler." Dedi Efe elini montunun cebine sokarak. Kafamı salladım.
"Yarın yanına uğrarım," dedim. Hafta sonuydu. Pazartesi de sınavlar başlıyordu ben Nehir'in anlattığından başka bir şey bilmiyordum.
"Bu akşam seninle kalayım mı?" Diye fısıldadı Nehir bana. Kalbim bu kederin ortasında bir daha hızlandı. Nehir'i odamda bana bakarken düşünemiyordum.
