Dedin ki;
Işıkları kapa.
Kim olduğunu bilmeyeyim.
Ben siyah saçlarının arasında esen o hafif meltemim.
*
Aşkın geceye bulansın,
Yalnızca bu seferlik,
Matmazel Noir,
Saçlarını sal parmaklarımın uçlarına.
Rüzgar onu ilk gördüğünde ne olduğunu anlamad...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dayanmanın sınırındaydım, Sınırı birlikte çizmek istedim. Sen arkanı döndün Matmazel Noir.
Fade Away- Aza Nabuko
Yaren kolumu sıkıca kavramış devasa gözleriyle bana bakıyordu.
"Selam." Dedi sırıtarak bana bakarken. Ne döndüğünü anlamamıştım, bu yüzden kolumu kurtarmakla yetindim.
"Ne var?" Dedim.
Yaren bana bakmakla yetindi.
"Hayalete git bir bak istersen." Cümlesini bitirmeden terli sarhoş kalabalığın içine daldım.
Loca boştu.
Gözlerim Nihat'ı aradı. Nehir onunla mıydı? Locada sere serpe oturan Melis ile göz göze geldim. Bana gülümsedi. Parmağı ile dış kapıyı işaret etti. Bir şeyler dönüyordu.
Acele ile dış kapıya yöneldim. Ağır kapıyı ittiğimde kapının önünde sigara içenler sağa sola kaçıştı.
Etrafa bakındığımda Nehir'i bir çocukla konuşurken gördüm. Esmer uzun boylu bir çocuktu. Kolunu duvara yaslamış Nehir'in üzerine eğilmişti. Nehir'in yüzünün rengi atmıştı.
Yanlarına yaklaşırken çocuk geri çekildi.
"Görüşürüz." Dedi son kez, yanımdan geçmeden önce. Çocukla omuzlarımız birbirine sürtündü.
Nehir'in birkaç saniye boyunca gözlerini kapattığını fark ettim. Karşısında durduğumda gözlerini açıp gözlerimin içine baktı.
"Ben gidiyorum." Dedi sırtını duvardan ayırarak.
"Seni eve bırakayım." Dedim. İki yana sallanıyordu, kolunu dengesinin bozulmaması için tuttuğumda omzunu silkti.
"Kendim giderim." Dedi yürümeye devam ederek.
"Gitmeyeceksin." Bu sefer önüne geçip yolunu kesmiştim.
"Bir şeyleri dikte etmeye çalışma bana." Sesi soğuktu. Bir şey diyemedim. Öfkem içimde filizlenirken öfkenin ona karşı olmadığını biliyordum, kendime karşıydı.
Benim öfkem hep kendime karşı olurdu.
"Nehir ya ağabeyinle gidersin ya da seni eve kucağımda taşırım." Kafasını iki yana sallayıp ağır metal kapıya asıldı. Tökezleyerek de olsa açmıştı kapıyı. Kafasını kaldırıp bana baktı, koyu renk gözlerinde gördüğüm şey beni duraklattı.
Kırgınlık ve öfke.
Biri çok iyi bildiğim bir duyguydu, diğeri ise görmezden geldiğim bir his.
