အပိုင်း (၆၆) 🚨

Começar do início
                                    

"ဒါက အိပ်ဆောင်လေ၊ နောက်ပြီး ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ ဧကရီက ကိုယ့်ကို ရင်သားတွေ စုပ်ခိုင်းတယ်လို့ ကိုယ် လျှောက်ပြောမှာမှ မဟုတ်တာ"

သူ စနေတာမို့ မယ်ဒီရာ လိုင်လ့်ပါးနဲ့ လက်မောင်းတွေကို ဆွဲလိမ်ပေမဲ့ လိုင်လ်က ခပ်သောသောသာရယ်သည်။

"ဟင်? မင်း ကိုယ့်ကို ညထိ မလွှတ်ပေးဘူးလား?"

လိုင်လ် ဒီလိုပြောလိုက်ပေမဲ့ သူမ သူ့ကို လျက်ခွင့်ပေးရင်တောင် လွှတ်ပေးဖို့ စိတ်ကူး တစိုးတစိမှ မရှိပေ။

မယ်ဒီရာ ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး တွေးရခက်နေသည်။

"..... ဒါဆို ပြီးကျရင် လွှတ်ပေးမယ်လို့ ကတိပေးမှာလား?"

အခုချိန်က နေ့ခင်းရောက်နေပြီဆိုပေမဲ့ ညနေခင်းမတိုင်ခင် အိပ်ဆောင်ထဲ ဆွဲခေါ်တာတော့ မခံချင်ပေ။ ညနေခင်းဆို သူမ အစားမစားရသေးချေ။

လိုင်လ်ပုံစံအရပြောရမယ်ဆိုရင် ဆိုဖာပေါ်မှာ လုပ်တာကလဲ သိပ်တော့ မထူးဆန်းလှ။

"ဒါပေါ့"

သူက သူမကို လွှတ်ပေးပြီး ပြန်ဖမ်းပေမည်။

ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ လိုင်လ်ဆိုလိုက်သည်။ မယ်ဒီရာ လိုင်လ့်အပြုံးကို မသင်္ကာပေမဲ့ သူ့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ခွင့်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အသာစီးအနည်းငယ်ရထားတာက ပိုကောင်းပေသည်။ သူမငြင်းရင်လဲ အဖက်ခံရမည်ဖြစ်ကာ လိုင်လ် လိမ်နေသည် ဆိုလျှင်လဲ ူူမ ပွေ့ဖက်ခံရမည်ဖြစ်သည်။

"ဒါဆို ကောင်းပြီလေ... ရှင် လုပ်လို့ ရတယ်"

သူမရဲ့ မျက်နှာပူပူကို ငုံ့ချရင်း မယ်ဒီရာ ရှက်ရွံ့စွာ ဆိုလိုက်သည်။ လိုင်လ်ပြုံးလိုက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို မယ်ဒီရာ့ပါးပြင်နဲ့ ကပ်ထားလိုက်သည်။

"လျက်ရလွယ်အောင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုထားပေး ကိုယ့်ရဲ့ အရှင်မ"

"ဘာ?"

သို့သော် လိုင်လ်က မယ်ဒီရာဝတ်ရုံရှေ့ကို ကြိုးဖြည်နေလေပြီ။ သူမကိုယ်ကျပ်အကျီပေါ်က ကြိုးတွေကို ဖြေလျော့လိုက်ပြီး သူမရင်သားတွေကို လက်တဖက်နဲ့ ထုတ်ယူလိုက်သည်။

Your Majesty is annoying (Myanmar Translation)Onde histórias criam vida. Descubra agora