Undercover

14 - Lana

Oh nee, laat het alsjeblieft niet waar zijn. En ik moet dit aan Britt vertellen?

Ik knik alleen naar Marcel en na twee minuten komt Britt binnen lopen.

'Britt?' Ze kijkt me vragend aan. 'Kom is hier zitten...' Ik klop op de stoel naast me. Verbaasd schuifelt ze naar me toe. 'Marcel kwam net binnen, en uhm...' Het blijft even stil.

'Ja?'

'Euhm, hij vertelde iets wat lijkt op Ashton-Irwin-is-gespot-met-een-meisje-en-waarschijnlijk-hebben-ze-iets.'

'Wacht, iets met Ashton? Zeg het nog eens een keer alleen dan niet zo snel graag.'

Ik zucht diep. 'Ashton is gespot met een meisje en we moeten kijken of ze een relatie hebben.' Ik zie Britts ogen waterig worden.

'Zeg alsjeblieft dat het niet waar is. Zeg het alsjeblieft van niet,' fluistert ze. Ze is duidelijk nog steeds niet over hem heen. Ik sla een arm om haar heen en ze huilt zachtjes tegen mij aan.

'Ik wil dit niet meer,' snikt ze.

'Het komt wel goed, ooit gaat hij inzien hoe geweldig jij bent.' Ze krijgt een kleine glimlach op haar gezicht.

'En nu?' Ze kijkt me vragend aan.

'Je kan Michael anders wel bellen?'

'Ik denk niet dat ik mijn gevoelens voor Ashton aan hem kan uitleggen,' zucht ze.

'Zal ik het voor je proberen?' Ze kijkt even nadenkend maar knikt dan. Even later zitten we samen op mijn bank met mijn telefoon op de luidspreker.

'Hoi, ik ben er nu even niet. Misschien bel ik je later terug, misschien ook niet, doei!'

'Leuke voicemail,' grinnikt Britt.

'Ik probeer Calum wel even.' Even later klinkt de bekende pieptoon weer. Ook Calum neemt weer niet op, en ook van hem krijgen we weer een mislukte voicemail.

'Misschien zijn ze aan het repeteren.' Britt zucht en zet de tv maar aan. Na een uur naar een praatprogramma te hebben gekeken, gaat mijn mobiel eindelijk af. Ik zet neem hem op en zet hem gelijk op de luidspreker.

"Hoi!"

"Met Michael?"

"Dat begrijp ik als je me terug belt."

"Met wie spreek ik?"

'Wat een gesprek dit,' grinnikt Britt.

"Hallo?"

"Hoi Michael, met Lana en ook met Britt."

"Oh, hoi. Nee- Calum ga weg!" Ik grinnik als we wat gestommel op de achtergrond horen. "Sorry, wat was er ?"

"Met wie ben je daar?"

"Alleen de jongens, hoezo?"

"Kan je even ergens apart gaan zitten? Alsjeblieft, het is heel erg belangrijk."

"Ja, denk ik." Het blijft een tijdje stil voordat we hem weer horen. "Oké, vertel nu maar waarom ik zoveel moeite moet doen."

"Uhm, wist je dat Britt en Ashton hebben gezoent?"

"Wat? Nee! Waarom verteld hij dat niet even?"

"Wacht, Michael! Het stelde vanaf Ashton niks voor, het was alleen maar omdat euhm... In ieder geval, voor Britt wel, maar dat liet ze niet merken. En ze zit er nog al mee omdat hij nog steeds niks van zich heeft laten horen. Geen een van jullie trouwnes."

"Sorry."

"Maar toen zagen we dat Ashton misschien verkering heeft en we willen alleen maar weten of het echt is. Of wil je dat niet vertellen aan fans want-"

"Nee, het is goed. Hij heeft inderdaad iemand. Dat moest van het management maar hij zit daar niet zo mee. Maar gaat het nu goed met Britt? "

"Ja, gaat wel," zucht Britt zachtjes.

"Zeker? Misschien had je het gewoon tegen Ashton zeggen. Die snapt het echt wel."

"Michael, we zijn fans weet je nog? Het is gewoon hartstikke logisch!" zucht ze nog een keer.

"Oh ja, maar zo beschouwen we jullie niet. Jullie zijn meer een soort vriendinnen."

Ik kijk Britt verbaasd aan. Ik had dat helemaal niet verwacht eigenlijk.

"Oh, maar bedankt Michael."

"Graag gedaan, ik zeg nog wel tegen de jongens dat we jullie wel een beetje verwaarloosd hebben."

"Maar Michael," zegt Britt nog een keer. "We zijn fans. Dat hoort zo."

"Maar Britt," zegt hij op het zelfde toontje. "Zo voelt het niet voor ons, bij mij in ieder geval." Ik grinnik zachtjes.

"Doei Michael."

"Dag Lana en Britt."

Ik hang op en kijk Britt aan. 'En nu?'

'Zorgen dat ik Ash vergeet.' Ze bijt op haar lip.

'Ik vrees dat dat erg lastig gaat worden, Marcel gaat het echt niet goed vinden als we hierdoor stoppen.'

'Het is beter dat Marcel helemaal niks weet, volgens de regels mogen we geen relatie met een van de jongens.'

'Oh shit.' Ik zucht diep. Dit gaat lastiger worden dan ik dacht. 'Wanneer is dat concert eigenlijk?'

'Woensdag.'

'Dan al? Oh no, ik heb hier echt geen zin in.'

'Hoezo niet?'

'Ik heb geen zin in Luke,' mompel ik.

'Luke? Maar wat is er dan? Hij was toch gewoon hartstikke aardig tegen je?'

'Ja, dat klopt,' zucht ik. 'Maar ik heb de hele tijd het gevoel dat hij me met een paar ander ogen aankijkt met een hele ijzige blik. Ik heb geen idee hoe dat kan, maar ik voel me altijd verschrikkelijk bij hem. Behalve toen we ruzie hadden, maar daarna kwam het weer terug.' Britt kijkt me sip aan.

'We komen er samen wel doorheen, gewoon Ashton en Luke een beetje negeren. Gelukkig zijn Michael en Calum er nog.' Ik knik.

'Let's do this,' grinnik ik.