Undercover

2 - Lana

Ik word wakker van een paar tortelduifjes die in de boom voor Britts huis koeren. Ik draai me om, maar merk al snel dat weer in slaap komen een onmogelijke wens is. Ik kijk naar Britt die nog zachtjes ligt de snurken en grinnik. Ik scrol wat door de berichten op mijn telefoon heen, maar zoals gewoonlijk is er niemand op deze wereld die iets interessants te melden heeft aan mij. Ik kijk weer naar Britt, die er uit ziet alsof ze nog uren door kan slapen, en besluit dan maar een ontbijt te gaan maken. Beneden aangekomen zoek ik allerlei kastjes door, maar er is geen eten te vinden op een pak hagelslag en een doosje thee na.

'Wat doe jij nou weer?' Britt staat slaperig in de deuropening. 'Ik hoorde gerommel beneden, en jij was weg dus ik dacht dat je gekidnapt was of zo.'

'En ik hoorde gerommel in mijn buik dus ik ging naar de keuken om eten te zoeken,' zeg ik droog.

'Oh...' Britt blijft even stil. 'Dan moeten we maar wat gaan halen.'

Ik wil met mijn ogen gaan rollen, maar Britt sleurt me al mee.

'In onze pyjama?'

'Pyjama? Je bedoelt dat oude hemdje en die joggingsbroek waardoor het lijkt dat je gaat sporten. Kan best toch?'

'Ach ja, waarom niet.' Ik trek een jas er over aan en het lijkt inderdaad alsof we gaan sporten. Toch worden we wel raar nagekeken als we naar de supermarkt toe fietsen.

'Uhm.. Lana? We zijn iets vergeten.' Ik hoor een grinnik in haar stem en kijk haar verbaasd aan. 'Je haar,' lacht ze. Ik stop gelijk met trappen en doe mijn handen in mijn haren, die verdacht pluizig aan voelen.

'Nee!' Fijn, daarom keken ze ons dus na, of eigenlijk mij want het haar van Britt ziet er nog redelijk goed uit.

'Wacht maar.' Ze zet haar fiets op de standaard en bind mijn haar vast in een staart. Ondanks dat we er nu redelijk normaal uit zien, ben ik nog steeds blij als we bij Britts huis zijn. Onder het ontbijt vraag ik mezelf hardop af wat we vandaag gaan doen.

'Weet je?' Britt kijkt mij bloed serieus aan. 'Ik heb nog een nieuw shirtje nodig.'

'Of te wel, we gaan shoppen!' En even later lopen we lachend door de winkelstraat. Onze route is rechtstreeks naar de H&M en daarna naar de Starbucks, want ja Starbucks is gewoon lekker. Ik zie net een leuke broek als Britt op mij af komt stormen.

'Oh my-'

'Wat is er nu weer?' grinnik ik.

'Oké, zo meteen als ik weg ben, draai je je hoofd negentig graden en je ziet het.' Ik trek mijn wenkbrauwen op, maar ze rent alweer weg. Ik draai mij een klein stukje om en het enige wat ik zie zijn kledingrekken én een jongen met het meest verveelde gezicht ooit achter de kassa. Maar hij is wel knap. Dat was er dus. Ik kijk Britt aan, die tussen de kledingrekken mij met een blij gezicht aan kijk. Ik schud lachend mijn hoofd en bekijk de jongen nog is goed. Het is een typisch Britt soort. Bruin haar, niet te lang en niet te kort, met een klein beetje krul. Donkere ogen waarin je kan verdwalen en simpel setje kleren aan. Hij kijkt opgelucht op als er een meisje met een H&M-naamkaartje naast hem staat en rent bijna naar de uitgang.

'En dat was je lover, Britt.' Britt trekt een sip gezicht, maar sleurt me dan mee naar een shirtje die ze had gevonden en even later zit ik op een stoel terwijl Britt het ene na het andere T-Shirt past.

'Deze dan?' Ik scan haar lichaam maar schud mijn hoofd.

'Té gifkikker groen.' Britt grinnikt.

'Serieus? Gifkikker?'

'Mag ik anders wat uitzoeken?'

Ze zucht. 'Bedoel je dan met iets serieus leuks of iets wat ik verschrikkelijk vind en dan verplicht van jou aan moet?'