kocham komentarze, piszcie je, nie ograniczajcie się
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
VIVIENNE BAWIŁA SIĘ NIESAMOWICIE. Przygotowania do świąt były naprawdę klimatyczne, nawet, jeśli jedyne co do tej pory zdążyła zrobić to dosłownie przygotować listę potrzebnych rzeczy. Jej ulubionym świętem w roku jest raczej halloween - bezdyskusyjnie; jednak tegoroczne święta prawdopodobnie sprawią, że ten okres grudniowy uplasuje się na drugim miejscu. Przez ostatnie lata niekoniecznie czuła potocznie zwaną magię świąt, a teraz oczywiście było inaczej. I jak zwykle przy czymkolwiek, co tyczy się zmian, zawdzięcza to przyjaciołom.
Wszystko już było ustalone, a prawie cała klasa jakkolwiek zaangażowana. Alexy stwierdził, że przygotuje świąteczną składankę piosenek wraz z Arminem - najcięższe zadanie, ale niebieskowłosemu może lepiej nie dawać niczego ambitniejszego (szanse są, że zapomni, tak samo jak jego brat). Rozalia wraz z Lysandrem kombinują nad odpowiednią ilością jedzenia, Iris, Violetta i Kim zajmują się ozdobami, Nataniel i Melania jakimiś tam formalnościami, zaś Peirce i Kastiel przywłaszczyli sobie brudną robotę. Brudną, bo różowowłosa stwierdziła, że pieczenie pierników i ozdabianie ich nie skończy się dobrze. Dosłownie była gotowa rzucać się na każdego, byleby to zadanie zostało przypisane ich dwójce; ale jak można się domyślić nikt nie zamierzał się kłócić (bo kto chciałby ryzykować śmiercią z gołych dłoni Rozalii i Alexy'ego?).
Zaplanowała dosłownie wszystko co możliwe, naprawdę. Co prawda listy w fizycznej formie nie miała, ale w głowie takowa już się znajdowała; i to wypchana po brzegi. Veilmont będzie miał sporo roboty z nią, ale tak właściwie to przecież sam nie miał żadnych planów na święta. Stwierdzenie, że ktokolwiek odwiedza go w święta byłoby największym kłamstwem tego roku, bo jedyne co dostanie to ewentualny kilkuminutowy telefon z życzeniami od rodziców. Cud, że i o tym będą w ogóle pamiętać.
Aktualnie był niedzielny poranek, i cudem niemiłosiernym było to, że Peirce w ogóle stała na nogach. Abstrakcją to było ogromną, że dziewczynie udało się obudzić o tak wczesnej porze - bo statystycznie mało który nastolatek budzi się w niedzielę o ósmej trzydzieści. Poświęcenie się jednak było wobec czerwonowłosego, więc nie marudziła zbytnio i prędko się ogarnęła. Wybrali tak wczesną porę raczej dlatego, że w okolicach świąt w sklepach jest tłok, szczególnie, iż to była niedziela, w którą sklepy były otwarte. A tego dnia mieli sporo do kupienia, a nawet jeszcze więcej, niż sam Kastiel oczekiwał - bo Vivienne zamierzała pójść do jeszcze jednego sklepu.
— Wychodzisz? — różowowłosa spytała, trzymając telefon w prawej dłoni, zaś lewą odłożyła kubek po herbacie, którą przed chwilą skończyła pić.
— Ta — odpowiedział krótko głos po drugiej stronie, a niebieskooka odmruknęła jedynie i kiwnęła głową, czego czerwonowłosy nie był w stanie zobaczyć. Następnie słychać było długi dźwięk, symbolizujący rozłączenie się. Vivienne poszła na korytarz i założyła swoje buty, a następnie kurtkę, szalik i obowiązkowo rękawiczki. Zabrała jeszcze przy okazji mały plecak i założyła go na swoje plecy, wychodząc z domu.
