Mag-Kabilang Mundo (Book2)

Kabanata 117

KABANATA 117

AGAD na napa-pikit si Louis sa sakit na bumalot sa kamay niya papunta sa buong niyang katawan. Hindi niya inaasahan na ganito pala kasakit ang pag-dampi ng punyal na 'yun sa kamay niya. Her father is right, it's not easy to endure this kind of curse! Damn it! Ang sakit-sakit, bumalot sa loob ng katawan niya at sapalagay niya hindi niya maigalaw ang kamay. But for Luxe, she will do everything. Kasalanan naman niya, diba?

“L-louis”

Umiling siya sa ama. Argon doesn't like her decision. She saw how her father disagree. He don't want her to feel this inscrutable pain that sipped in her whole body. Ngayon, alam na niya kung bakit. Nag-aalala ang ama niyang tumingin sa kaniya at nakikita niya ang pag-kuyom ng kamay nito.

“O-okay l-lang ako. K-kaya ko'to” Mahinang ani ni Louis sa Ama. Kahit alam niyang patuloy ang pag-landas ng luha niya dahil sa epekto ng punyal.

Problemado ang mukha ng ama ni Louis at hindi niya maiwasan na hangaan ito. Ramdam na ramdam na niya ang pagmamahal ng isang Ama. She's lucky to have a father like Argon. Louis felt beyond happiness. But, Louis felt like something is missing while staring at Argon eyes. Dahil ba sa Ina niya?

“B-bakit? B-bakit hanggang ngayon wala pa siya?” Habang sinasabi 'yun nakatingin lang si Louis sa Ama niya. Then, something hit inside of her chest. Argon just look away and didn't even bother to answer her question.

Sumusuko na ba ang Ama niya o talagang natatakot lang ito sa katotohanan?

“Louis, please stop asking about Louisa” Ate Pipa whispered. Nag-aalala ang mukha nitong naka-tingin sa kaniya.

Tahimik na tumango siya at walang buhay na tumingin sa kamay na may sugat. Mas lalong namanhid at kumirot ang kamay niya pero hindi niya maintindihan. Bakit ang sakit-sakit makita ang emosyon sa mga mata ng Ama?

“Masakit pa ba, Señorita?” Tanong ni Nay Sora.

She nod. At wala siyang lakas para sabihin ang totoo sa matanda. The truth is her heart bleed seeing Argon emotion awhile ago. Bakit ganito?

“Wag kang mag-aalala magiging maayos rin ang kalagayan ni Luxe” Dugtong pa ng matanda.

Kuno't ang noo na tumingin si Louis sa matanda at sa kanilang lahat. Hindi niya maintindihan kung bakit tinatawag siyang Princesa? At, kung bakit ayaw malaman ng lahat na buhay ang anak ni Argon?

Matiim na tumingin si Louis sa Ama.

“B-bakit ayaw mong gamitin ang bukal ng pinagbabawalan na kagubatan para halu-in sa dugo ko, Ama? May tinatago ka ba?” Nagtataka na tanong niya.

Nanigas ang Ama niya.

Lahat napatigil. Masama ba ang tanong niya?

Ang mga mata ni Argon at Ate Pipa ay tila nag-uusap. Umiiling ang Ama habang napapikit si Ate Pipa. Ang bigat ng bawat pag-hinga nito, nakikita ni Louis ang pag-lunok ni Ate Pipa ng ilang beses.

Tinapik ni Ate Nara ang balikat niya at mahinang tumawa.

Nakatanga lang siya dito. Maganda pala si Ate Nara kapag naka-ngiti?

“Louis, ayaw ni Argon sa bukal ng kagubatan na 'yun dahil may dumi ng mga hayop. Maarte 'yang Ama mo, mas pipiliin nalang masaktan kaysa maka-langhap ng mabahong dumi ng hayop. Dahil sa sobrang bahu nun, walang kahit isang dremaniya o Nykiraniya naka-kuha ng bukal ng kagubatan. Ayaw ko rin kumuha nun, mahal ko pa ang buhay ko” Umiiling itong tumawa sa harapan niya.

Nakita niyang tumango ang lahat at mahinang tumawa. May ganun bang bukal? Her father world is weird. Anong mundo ba ito?

“You mean Tae? 'Yung lumalabas sa pwet ng hayop? 'Yung matigas at minsan basa—”