Mag-Kabilang Mundo (Book2)

Kabanata 111

KABANATA 111

HINIHINGAL ang kapatid niya habang may munting sugat ito sa katawan niya. Nag-aalala si Argara na nilapitan ang kapatid. Hindi ba ito naawa sa sarili niya?

She heave a deep sigh.

“K-kuya, ako na—”

“O-okay l-lang ba si Louis? Nagising na ba siya? Maayos na ba ang lagay niya?” Sunod na sunod na tanong ni Kuya, may pag-aalala sa mukha nito.

Pagod na pagod ito at alam niyang marami itong nakalaban mula sa mundo ng mga Nykirian.

Argara weakly rest her head in her brother chest and hugged him, tightly. Even just this hugged, gusto niyang gumaan lang kahit kunti ang nararamdaman ng kapatid niya.

“N-nagising na si Louis, wag ka nang mag-alala at umalis nalang bigla.” Nahihirapan na sabi ni Argara sa kapatid.

Pumikit si Argara ng maramdaman na tumugon sa pag-yakap ang kapatid niya.

“P-pumasok na tayo sa loob, Argara”

“Nagugutom kaba, Kuya? Kukuha ako ng pagkain mo”

Ginulo ng kapatid niya ang buhok at pilit na ngiti ang ginawad sa kaniya.

“S-sige, kakain ako”

Napatigil si Argara. “K-kasama kami?”

Matiim na tumingin sa kaniya ang kapatid at yumuko lang ito, hindi na siya sinagot. Na-una na itong pumasok sa loob.

Mabigat na bumuntong hininga si Argara sa ginagawa ng kapatid niya.

Ayaw ba nitong kasama sila kumain dahil sapalagay ba nito ayaw ni Louis na kumain kasama siya? Bakit ba iniiwasan ni Kuya ang anak niya?

Dahil ba mas lalong lumalim ang galit ni Louis sa kaniya?

Nakita ni Argara na kumakain na ang kapatid niya, agad itong binigyan ni Hiriku ng pagkain. Nagutom ito at pagod sa paglalakbay niya makakuha lang ng gamot ni Louis. Ang bilis ng bawat subo nito ng pagkain hindi napansin na nakatanaw na si Louis sa kaniya.

May pag-asa na bumaon sa puso ni Argara sa nakikita niyang emosyon kay Louis.

Louis lips parted while her eyes was blinking, hindi makapaniwala sa nakikita.

Lahat sila ay napapatigil, hinihintay ang gagawin ni Louis. Alam niya kung gaano ka-tigas si Louis pagdating sa ama niya at nagulat si Argara at napatanga ng malalaki ang hakbang nitong papunta sa ama niya.

Hindi paman naka-upo si Louis ng tumayo na si Kuya Argon.

Don't go, Kuya. Please..

“W-wag k-kang umalis” Garalgal na sabi ni Louis na ikina-tigil ni Kuya.

Tumingin sa kaniya si Kuya Argon, naghihingi ng tulong pero ang kaya lang maibigay ni Argara sa kapatid ay ang pag-tango. Kahit si Nay Sora ay tumango sa kapatid na wag umalis at sundin ang pakiusap ng anak nito.

Sana matanggap ni Louis ang lahat at patawarin ang kapatid niya. Sana naka-bukas ang puso ni Louis para pakinggan si Kuya.. She wanted to see her brother happy again..

Hindi tumingin si Louis sa ama niya pero nakita ni Argara ang pag-lagay ni Louis ng pagkain sa ama niya.

Argara smiled a bit. Gusto niyang umiyak sa nakikita niya pero tumalikod si Argara at pilit na pinigilan ang luhang namumuo sa gilid ng mata niya.

“L-louis” Mahinang bulong ng kapatid niya.

Kinakabahan siya sa gagawin ng kapatid niya. Iiwas naman ba si Kuya  o susundin si Louis?