Mag-Kabilang Mundo (Book2)

Kabanata 94

KABANATA 94..

              NAPAKURAP-KURAP si Louis, umiwas siya ng tingin ng kumidlit ang kirot sa dibdib niya . Nanghihina ang katawan niya at kapag nakikita niya ito parang lahat ng sakit bumabalik . If she could at least detained this dicipherability emotion that always crept in her heart, she would never felt this pain . Hindi siya magiging mahina at lalong hindi siya magiging ganito .

Bakit pag-dating dito umiiyak nalang siya at ang hina niya ? Louis wiped those tears, luxe don't deserve her tears . Sinuntok niya ang dibdib niya nang bumabalik ang nakita niya noon, bakit ang sakit ? bakit ang sakit-sakit ? Louis covered her mouth to stop making a sound . Niyakap niya ang tuhod niya at doon umiyak. Kapag nakikita niya ito nasasaktan siya, dinudurog siya.

Napatanga si Louis ng makita niya wala itong damit pang-itaas . Did she hugged him without shirt in his top ? Did she ? hindi niya alam, wala siya sa sarili niya . She remember something soft in her lips last night, its seem real . Something that makes her heart bumped rapidly.  Its look like someone kiss her !? no.. no way !

Umiling siya at lumayo dito pero napahiyaw siya nang bumagsak siya ! Pumikit siya nang kumidlit sa likod niya ang sakit !

" Yubie ! " damn heart ! damn it ! naramdaman niyang binuhat siya nito . She want to push him, she want to curse him ! ayaw niya masaktan, ayaw niya umiyak ulit pero bakit ganito ?

Sinapo nito at tinapik ang pisnge niya " Tangina ! ang init mo parin, an—ong gagawin ko ? " tila natataranta ito .

" Yub—ie ! " kinapa nito ang leeg at noo niya, napamura naman ito . Ayaw niya dumilat, ayaw niya makita ito dahil kapag nagkataon baka malunod naman siya at masaktan ng paulit-ulit . Gusto niya lumayo, gusto niya itulak ito palayo . Ayaw niya dito, ayoko sa naramdaman na ito .

Hinayaan ni louis na punasan nito ang mukha at leeg niya, pinipigilan man niya ang hininga niya ngunit ayaw niyang makita ito . Ayaw niya .

Marahas itong bumuntong hininga .

" Paano tayo makaka-alis ? tumaas ang tubig sa dagat at nawasak ang daanan doon . " problemado na problemado ito . Makasama pa niya ito ? Naramdaman ni louis ang maingat na pinahiga siya ni luxe at binalot ng kumot ang katawan niya .

" Bakit hindi pa humuhupa ang lagnat mo ? " nag-aalala ang boses nito . Minuto-minuto pinupunasan niya ang mukha niya at pabalik-balik ang labas nito . Naririnig niya ang malakas na pagsira ng pinto at naramdaman niya ang pag-basa ng kama . Basa ba siya ? hindi ako nag-aalala . Wala talaga ! Pinatigas ni louis ang puso niya, hindi na siya ang semasu niya . Matagal na niyang kinalimutan iyon .

Kumuyom ang kamay ni louis nang marinig niya ang pag-bagsak ng anong bagay sa harapan niya, ang lakas ng impact . Is h— no ! wala ito ! wala !

Ang mahinang daing ang kumuwala sa labi ni luxe, sa tono ng boses nito nasasaktan ito . Hindi rin maganda ang boses niya . Hindi, matigas ka louis . Kasalanan ni luxe ito .

Gusto ni louis imulat ang mata niya ng pumatak ang tubig sa katawan niya habang may nilalagay na anong bagay si luxe sa noo niya, dahon iyon pero hindi niya alam kung anong dahon .

" Pasensiya kana, yubie . Iyon lang nakuha ko . Ang taas ng tubig at kailangan ko pang sisirin para maka-kita ng pagkain at gamot mo . " Umubo si Luxe at agad na tumayo . Sa loob ni louis kumirot sa narinig niya kay luxe pero matigas na siguro siya dahil mas pinili niya ang utak niya kaysa sa puso niya . Hindi niya pinansin iyon .

Naalarma si Louis ng marinig ang malakas na pagbagsak pero pinilit niya parin pumikit at pinagsawalang-bahala iyon .

" Humuhupa na ang lagnat mo, y—ubie " bakit ba yubie parin ito ng yubie ?! nakakairita ! nakakainis !