CHAPTER 11

1.2K 42 6
                                    

"Guards, put your swords down." Saad ko sa mga knights na nagbabantay sakin. Nakangiti parin tingin sakin ni Topaz habang nakataaas ang dalawang kamay nito.

His expression says that he knows that I would not let my knights hurt him.

"Are you sure my lady?"

I just nodded.

Agad naman nilang ibinaba yung mga espada nila, nang maibaba na nilang lahat ang espada nila na nakatutok kay Topaz,  Bigla na lang tumakbo sa direksyon ko si Topaz at niyakap ako.

I stiffen at his actions and I can feel myself holding my breathe. It took me a good few seconds before I could even react or comprehend what was happening.

He burried his face on my neck and sniffed me, and because he was wearing an open plain white polo with no under shirt and a plain baggy black pants, I could feel his ehem... Abs, skin to skin.  Nagtaasan lahat ng balahibo ko sa katawan, agad ko siyang tinulak.

"Wait! Why are you hugging me? " Sigaw ko rito dahil sa sobrang gulat at pagka balisa ko.

He just smiled at me cheekily, ohh that smile is captivating, but not as captivating as my husband.

Sigurado akong maraming maglalaway na dalaga kay Topaz. Well who wouldn't? He's a hunk I'm not gonna lie, his abs are complete and he knows it, that's why he's flaunting it with that sinful white polo.

He just shrugged at me "I just want to."

"You just want to?" I asked confusedly, " and I assume that you sniffing my neck is because you just want to?" dagdag ko na may halong sarkastikong tono.

"Yes, I want to be...friends." Sagot nito sakin, parang nawalan ako ng braincell sa sagot niya. Saang tribo ba ito nagmula at ganito ba ang kultura nila? Nangyayakap at nangaamoy pag gusto makipag kaibigan?

"Why?" Tanong ko rito. Hindi niya pinansin ang tanong ko bagkus ay iniba ang topic.

"So your date left you huh?" He asked quite condescending.

"Yes." I answered, ayan naalala ko na naman yung kuya kong tukmol na nang-iwan.

"Alasteir?"

"No. My brother." I quickly said. Pano naman napasok sa usapan ang asawa ko?

"Ahh. Well, I'm free. Can I be your date instead?" Medyo nagulat ako sa tanong niya. Tinaasan ko siya ng kilay.

"I'm married." I said. "But not happily." He finished.

Pinandilatan ko siya ng mata, "says who?!" I argued angrily. He just shrugged "my guts."

"Well your guts is wrong, I am happy." Inis na depensa ko. Akmang aalis na ako ng bigla niya akong hinawakan sa kamay.

"What?"

"I'm sorry. I didnt mean to offend you." He said. I looked at him muka naman siyang sincere and besides I'm pretty sure he was the one who rescued me on the forest.

"Fine. Apology accepted."

Biglang nagliwanag ang muka ni Topaz "Then can we go out on a date?!"

"Still No." I said.

"How about just a two friends on a stroll?" Ang kulit naman ng lalaking to. But a stroll would be nice, isa pa hindi ko pa masiyadong naeexplore ang bayan.

Nagdadalawang isip ako baka kasi mamaya may makakitang noble sakin at kung ano ang isipin.

"Pleaseeee? Its my first time here at the kingdom of Tanzanite and I really would like a friend to show me around." He explained.

DUKE 1: ALASTEIR VON ROSQUEWhere stories live. Discover now