Julianne
"Ahh.. ang lamig..."- matamang niyakap ko ang sarili ko habang nasa labas ng terrace at umiinom ng napaka-init na kape.
Ramdam ko ang napakalamig na panahon sa kinaroroonan ko kahit pa ang kapal na ng jacket na suot ko. I was sitting at the bench at nakasandal habang nakataas ang dalawang pa ko at nakapatong sa ibabaw ng center table.
Nakalagay naman sa tripod ang cellphone ko habang ka-video call ko sina Daddy at Mommy.
"Anak? Bakit nasa labas ka? Baka magkasakit ka niyan. Pumasok ka na kaya sa loob"- sabi ni Mommy at humigop ako ng kape.
Pagkatapos ay hinawakan kong pareho sa mga palad ko ang tasa ko at tumingin sa cellphone ko.
"Mom don't worry, katatapos ko lang po kumain ng mainit na Kimchi stew tapos maanghang pa. Tsaka masarap po ang hangin dito sa labas lalo na at gabi na hihihi!"- I chuckled.
Narinig kong tumikhim si Daddy.
"Mukhang enjoy na enjoy ka ha. Ang lawak ng ngiti mo sa mga pictures na sinesend mo sa amin ng Mommy mo"- at tumango naman ako.
"Syempre naman Dad. Korea ito eh! Hihihi!"- I giggled.
7 montbs na ako dito sa Seoul, South Korea.
Pagkatapos ng pagkapanalo ng SaMee tandem sa eleksyon, ay agad ko nang inasikaso ang mga kailangan ko pagpunta rito para sa masteral degree na kinukuha ko sa Seoul National University.
Sobrang saya ko dahil bukod sa nakapunta na ako rito sa wakas ay nakakapag-aral pa ako, at nagamit ko ang mga natutuhan kong linggwahe ng Korea dito.
"Anak, Julianne... Please, take care of yourself ha? Wala kami ng Daddy mo diyan para samahan ka..."- Mommy said at ngumiti ako.
"Wag po kayong mag-alala sa akin. Aalagaan at iingatan ko po ang sarili ko habang nandito po ako. Araw-araw ko po kayong ia-update sa mga ginagawa ko para hindi na po kayo masyadong mag-alala"- sabi ko at nakita kong tumango si Mommy.
"Julianne, we love you so much ha"- at lalo akong napangiti sa sinabi ni Daddy.
"Mas mahal na mahal ko po kayo! Mwuah!!!"- and we giggled together.
Nang mapansin kong oras na, ay nagpaalam na ako para magpahinga. Tumayo ako mula sa bench at kinuha ang cellphone ko sa tripod tapos tiniklop ko ang tripod tsaka binitbit ko pati ang tasa ko.
Pagpasok ko sa kwarto ng dorm ay sinara ko ang sliding door ng terrace at tumungo sa cabinet para ipasok doon nag tripod.
Tumungo ako sa kusina para ilagay doon ang tasa ko at hinugasan tsaka tinaob.
After that, tumungo ako sa study table ko at pinatong doon ang cellphone ko. Umupo mun ko sa upuan at kinuha ang diary notebook ko.
Mula nang magpunta ako dito sa Korea, naisip kong gumawa ng diary at journal ng mga ganap ko rito. Gusto kong isulat ang mga alaala na magagawa ko rito sa bansang pinangarap ko.
Saktong bubuksan ko ng notebook ko, hindi ko sadyang mapalihis ang mga mata ko sa old family picture ni Former President Ferdinand Marcos Sr. Kasama niya doon ang dating unang ginang na si Lola Imelda at ng tatlong anak nila, sina Tita Imee, Daddy Bongbong, Tita Irene at Tita Aimee.
Kinuha ko ang picture frame at matamang pinagmasdan ang mga mukha nila.
Kahit pinagmamasdan ko lang sila, picture ay ramdam ko ang pagiging powerful ng pamilyang ito.
Hanggang sa malihis ang mga mata ko kay Lolo...
Marahan akong napangiti.
"Nakita niyo po ba sila? Yung isa nagtagumpay na, at itong sa harapan ng maraming tao ay marahil, magtatagumpay rin"
Yung lalaking nakita ko noong campaign rally...
Yung lalaking may malawak na ngiti na nagbigay ng liwanag sa paligid...
At yung lalaking nakatingin kay Tita Imee at napaka-proud...
Siya yun...
Ang dating pangulo ng Pilipinas...
Na hanggang ngayon ay tinitingala ng napakaraming Pilipino dahil saga magagandang bagay na ibinigay niya sa bansa.
Walang iba kundi Former President Ferdinand Marcos Sr.
"Maraming, maraming salamat po, Mr. President... Lolo... Maraming salamat sa pagmamahal mo sa amin, sa aming mga kapwa mo Pilipino..."
And I flashed my sweetest smile and kissed the picture while my tears dropped to my cheeks.
Matapos kong maging emosyonal ay ibinaba ko ang picture frame at pinunasan ang luha ko at huminga ng malalim.
Kinalma ko muna ang sarili ko bago sinimulang sulatan ang diary ko.
And I smiled.
"Julianne, kaya mo ito! Wag kang susuko! Fighting!!!"- at binuksan ko na ang diary ko.
----------
"Sa buhay, hindi natin mape-predict ang mga bagay na darating sa atin. Minsan mabibigla na lang tayo, nandiyan na yan. So what we have to do is to accept everything, and embrace it. Dahil kung nandiyan na yan at nakatakda na, wala ka nang magagawa kundi tanggapin at mag-move on"
She was standing infront of the crowd and everyone were listening to her.
"Even I'm not their real daughter, not a truly blodded Marcos, hindi iyon naging dahilan para tumigil ako. Katulad niyo, ay may pangarap ako, at katulad ng mga Marcos ay pangarap kong maglingkod sa kapwa ko Pilipino. I promised myself to dedicate the rest of my life to Marcos family, and also to my fellow Filipinos. Itutuloy ko ang nasimulan ng aking ama na si Former President Ferdinand "Bongbong" Marcos, at ng aking kapatid na si Kuya Sandro Marcos, sama-sama po tayong magtutulungan!"
Her voice was full of power and authority.
"Ako po, si Maria Julianne Araneta Marcos, nakatayo sa inyong harapan, at inihahain ko ang sarili ko bilang kandidato sa pagka-Congresswoman ng 1st district ng Ilocos Norte! Ako po ay umaasa sa inyomg tulong at suporta, at pagkakaisa tungo sa maayos at masagang pamumuhay..."
And the crowd were cheering for her name.
"Julianne Marcos!!!"
"Julianne! Julianne!"
"Maraming salamat po aking mga kababayan!"
At the age of 35, Maria Julianne Araneta Marcos became the congresswoman of the 1st district of Ilocos Norte.
She truly gave her preserverance, efforts and her heart towards to her job as a lawmaker, at maraming mga taga-Ilocos sa kanyang distrito ang nakinabang sa kanyang mga proyekto at mga batas na ipinasa sa kongreso.
She did her promise to herself about helping her people, and her family in the way she wants.
Despite of the things she has achieved in life, she still doesn't forget where she came from.
Raised by a simple family. and adopted by a prominent and powerful family in the Philippines as a daughter.
And now, she is a lawmaker. and above all, she will not forget that she once was daughter of a president.
That she was once a daughter in Malacañang...
YOU ARE READING
Daughter in Malacañang: The Descendant Book 2
FanfictionTuluyan nang nakauwi sa piling nina Bongbong at Liza ang kanilang anak na halos dalawampung taong nawalay sa kanila. At sa pagkakataong natagpuan na nila ang pinakamamahal na anak, ibubuhos nila sa kanya ang taos puso nilang pagmamahal bilang mga ma...
