Şehrin Çocukları

13.BÖLÜM "KATİL"

Uzun bir süre sonra yeniden bölüm yayınlayabiliyorum.. son zamanlarda oldukça zor bir süreç geçirdim yazmaya fırsat bulduğum zamanlarda kaybettiğim ilham perilerim sebebiyle hiçbir şekilde elim gitmedi. Ama sonunda ilham perilerimin yavaş yavaş geri dönmesiyle bölümleri daha sık bir şekilde yayınlamayı planlıyorum. Yeni bölüm için belli bir tarih veremem ama çok uzun sürmeyeceğini söyleyebilirim. :) keyifli okumalar! 🤍

"Peki ben neden hala böyleyim
Neden hala geçmişteyim.."

ŞEHRİN ÇOCUKLARI
13.BÖLÜM "KATİL"

"Disney prensesleri.. çok severim Elisa. Uzun zamandır ilgiyle takip ettiğim araştırdığım çok sevdiğim bir alandır. Hepsinin özelliklerini ezbere bilirim." Dedi hiç beklemediğim bir konuyu gün yüzüne getirirken. Dudakları keyifle kıvrılmış bir vaziyette bir adım attı bana doğru ardından durdu.

"Elsa.." dedi gözlerimin içine bakarak, bir adım daha attı.

"Özellikle sevdiğim bir karakter. Çok güçlü. Yazın ortasında kışı getirebilecek kadar." Dedi birkaç adım daha attı bana doğru.

"Fakat kötü bir yanı var ki gücünü kullanmayı bilmiyor. Gücünü kontrol edemiyor." Dedi, kaşlarını hafifçe kaldırarak yüzünde anlamlandıramadığım bir ifadeyle. Konunun nereye bağlanacağını anlayamasam da, karşımda açmış olduğu konunun nereye bağlanacağını merak ediyordum. Yanıma geldi, gözlerimle birleştirdiği gözleriyle elini yavaşça kaldırarak parmak uçlarını yüzümde gezdirdi.

"Seni ona benzetiyorum."

Seni ona benzetiyorum.

"Oldukça büyük bir güce sahipsin fakat onları kullanmayı bilmeyen küçük bir kız çocuğusun." Dedi, elleri ardından at kuyruğu olan saçıma ulaşırken.

"Elsa gibi." Ardından yüzü yüzüme yaklaşırken irkilerek suratına bakarken o ise kulağıma doğru fısıldamaya başladı.

"Görevin başarıyla tamamlanmış olmalı Elsa, ölümümü bile bile geldim yanına. Öleceğimi bilsem de Elisa Karakoç'la tanışmak için."

Ardından tok bir silah sesi duyuldu.

Korkuyla titreyen bedenim, ne ara yerleştiğini bilmediğim ellerim göğsüne tutunurken dudaklarında acı dolu bir tebessüm vardı. Gözleri yavaş yavaş kapanırken dudaklarından tek bir isim döküldü.

"Elsa."

Saniyeler, dakikalar, saatler üzerinden geçen her anın bulantısıyla harmanlanmış ruhumun acı dolu kıvranışlarıyla kıvrandım. Kelimeleri yitiren anlamsızlaştıran her an. Tek bir andı zihnimde. Tek bir görüntüydü gözlerimde. Tek bir sesti kulaklarımda.

Kollarımda atan son kalp atışları, yüzüme çarpan son nefes. Gözlerime bakan son kahverengi gözler. Ve sonu getiren tek bir kişi, öfkenin kurbanı olan bir beden.

Ölmek ve öldürmek.

Öldürmek sanıldığı kadar zor bir eylem değildi aslında, tek bir cinnet anı yeterli oluyordu. Gözler kararıyordu adeta. Sonrasında pişmanlığını yaşayacağın şeyleri birer birer yapıyordun o an. Korkulası an. Çocukken yaptığın hatanın pişmanlığında boğulurken bugün üzerime düşen o ölü bedenin her saniyesi zihnimde tekrar tekrar dönüp duruyordu.