AŞK İNSANI NE KADAR YAKARDI?
Beni yakmıştı.
Ben kaçarken tutulmuştum ona, zihnimin her köşesinde tekrar eden ismi kesiyordu nefesimi. İmkansızlığı yakıyordu ruhumu.
Benliğimi kaybettim, ben.
Ruhumu kaybettim.
"Aşkın sen hali," devam etti, "aşkın...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hayat bazen küçük yaşta öğretirdi insanlara adaletsizliğini ve ne kadar kaçmaya çalışırsan çalış dönüp dolaşıp geldiğin yer aynı nokta olurdu. Yirmi üç yıllık hayatımın bana verdiği şeylerden biri de kolay kolay kimseye güvenmemek olmuştu, en ihanet etmez dediklerimizden uğrardık en büyük ihanetlere.
Geçmişime dönüp baktığımda gördüğün tek şey karanlıktan ibaretti. Üzerine örttüğüm o beyaz defterle yeni bir hayata altı yıl önce başlamıştık çünkü bazen tek çıkış yolumuz yeni sayfalar olurdu hayatlarımızda.
Avuç içlerimi bacaklarıma bastırırken derin bir nefes alarak telefonuma uzandığımda memnuniyetsiz bir şekilde baktım saate, üçe geliyordu ve hala ortalıklarda gözükmeyen abim moralimin bozulmasına sebep oluyordu. Sadece televizyonun aydınlattığı salonun ışıklarını açmak için doğrulurken saçlarımı geriye atarak harekete geçtim, altı yıl önce aile evinden ayrılmış kendi ayaklarımızın üzerinde durabilmek için adımlar atmış başka bir şehire taşınarak herkesten uzaklaşmıştık.
İstediğimiz hayat için çok fazla fedakarlık yapmamız gerekmişti, eninde sonunda ise başarmış olmamız abimin zaferiydi.
İkimiz yaşıyor olmamız her ne kadar oldukça güzel olsa da geceleri tek kaldığım günlerin pekte iyi geçtiğini söyleyemezdim. Sonuçta geçmişin üzerine perde çeksekte bazı yaraları hala hissediliyordu.
Işıkları açtığımda istemsizce etrafı kontrole geçerken o sırada gelen kilit sesiyle birlikte kocaman gülümseyerek kapıya doğru adeta hızlı adımlarla ilerlerken heyecanla seslendim aynı zamanda, "kimler gelmiş.." dudaklarımdaki gülümseme gördüğüm bedenlerle birlikte solarken bir anlığına çatılan kaşlarımı toparlayarak meraklı bakışlarımı abime çevirdim.
"Yatmadın mı sen hala güzelim?" Yanıma gelerek saçlarıma öpücük kondururken burnuma ulaşan alkol kokusuyla birlikte iç çektim.
"Seni bekledim," huzursuzluğunu fark etmiştim belli etmemeye çalışsa da ses tonundan bile belliydi. Gözlerimi bu sefer diğer ikisine çevirdiğimde ilk olarak kahverengi gözlüye ardından ise o masmavi gözlüye çevirdiğimde, beğeniyle inceledim gözlerini. Sert bakan mavi gözler ona baktığımdan hiç memnun gözükmüyordu.
"Odana geç Elisa," gözlerimi kırpıştırarak abime döndüm, "efendim?"
"Odana diyorum güzelim, saat geç oldu." Tekrardan saçlarıma öpücük kondurmak üzere yaklaştığında kulaklarıma doğru fısıldadı, "kapını kilitle.."
