☀️ DÖNER☀️ (Aile Kurgusu)

22.bölüm 🥙

(Sarışın çıtırım✨☀️)

Gözlerimi yavaşca araladım.

Lan ben ne ara uyumuşum. Uyandığımda babamın dizinde uyuyakaldigimi anladım.

Onu uyandırmadan yavaşca kalktım ve denize doğru yürüdüm.

Bizimkiler etrafta yoktu.

Denizin hafif hafif dokunduğu kumların üstüne oturdum ve izlemeye başladım.

Dalgaların sesi

Rüzgarın saçımı oksaması

" Aaaaağ annneee!"

?

Bu ses ne alaka

Gözlerim fal taşı gibi açılırken sesin geldiği tarafa doğru döndüm.

Lan velet boğuluyo.

Etrafta birkaç aile vardı ama kimse fark etmiyordu. Yaw hep benimmi başıma gelir!

Etrafa son birkez baktım birisi fark etmişmi diye .

Yok anam koş Güneş koş.

Son hızla üzerimdeki kotla birlikte denize attım kendimi.

Napiyom ben!

Veletin sesi kesilmişti. Lan yoksa öldümü?!!

Nasıl gittiysa oraya hala yetişememistim yanına.

Ayağım yerden kesildi.

Bidakka !!!

Ben yüzme bilmiyorumkiii

Neyse şuan onu dusunucek vakit yok. Ayağımla kendimi iterek yüzmeye devam ettim .

Vücudum soğuktan ve boğulma korkusundan tir tir titriyordu.

En sonunda veletin bacaklarından yakaladım ve

" Yaşionmu ? Heyy ses ver" dedim bilinçsizce.

Onu birkaç kez daha sarsınca kendine geldi ve öksürmeye başladı.

" Heh öksür devam" dedim kesikçe

Dönmek için arkama baktığımda.

Oww shit!!

Kumsal çok uzaktı. Uzaklığı görmemle tekrar ayağım kesildi ve boğulur gibi oldum.

Veleti kolundan çektiğim gibi kumsala doğru ilerlemeye başladım.
Hayvan gibi üşüyordum ve bu velet neden bukadar ağır.

" Aabla nasıl gidicez? " Dedi velet korkuyla.

" Çok güzel soru" dedim hala kolundan tutup ilerlemeye çalışırken.

Ama artık bacaklarımda güç kalmamıştı.

" Korkma az kaldi kumsala varmamiza " dedim gülümseyerek.

İçi kan ağlamak deyimi bu olsa gerek .

Biraz ilerleme kaydetmiştim ama hala ayaklarım yere degmiyordu.

Son bir çare kumsala baktım.

Lan Serin değilmi o!

Asil Serin ve Toprak gözüme çarptı. Telaşla biseyler ariyorladi

Yada beni!

Onları gördüğum gibi

"Burdayizzz!" Diye bağırdım ama duymadılar.

Derin bir nefes çekip " Abii!! " Diye bağırdım.

Boğazım kısıldı aq. Bunuda duymuyosaniz yani.

Bagirmamla birlikte hepsinin kafası buraya döndü. Serin abim beni görmesiyle koşarak denize atladı.

Şükür yareppim.

Diğerleride ardından atladı. Bir kişi yeter aq

Rahatlamamla battığımı hissettim. Bacaklarımın felç olduğuna yemin edebilriim.

Ben yüzme bilmiomki aq .

Stres anında yuzebilmiştim ama şuan ciddi ciddi batiyordum.

Ağzıma gelen suyla öksürmeye başladım.
Kendimi veletle birlikte yukarı çekmeye çalıştım ama nafile daha çok battım.

En sonunda yanımiza gelen Serinle üstümdeki velet alınmış ve havalanmistim.

" Güneş duyuyomusun beni " dedi telaşla. Öksürükmekten konuşabilen cevap vericektim. Çok soğuktu su.

Durumumu anlayınca " ah be güzelim ne işin var senin burda " diyerek bizi karaya doğru çekti.

En sonunda karaya çıkmamizla herkes başımıza toplandı.

Annem gelip " kızım iyimisinn" diyerek üstüme atladı.

Aney kızın elden gidiyah ne iyisi

" Sorun yok iyiyim" dedim ve yanımdaki velete döndüm.

" İyimisin küçük " dedim ona bakarak.

" Annemgil nerde ?" Dedi korkuyla.

Anan nerdee Hahshhhw

" Bulucaz merak e-" diyicekken

" Aaa anneee!" Diye bağırdı velet ve koşarak annesine sarıldı.

Annesi koşarak ona sarıldıktan sonra yanımıza geldi ve olan biteni anlattım.

Ardından " çok sağol kızım sen olmasan ne yapardık" diyerek bana sarıldı.

Duygusal seanslar bitti ve veletgili uğurladık.

Evet veletgil.

" Güneşim gel eve gidelim donmussun" dedi babam endişeyle.

Ardından üstümü değiştirmeye gittim. Rüzgardan arakladigim gri eşofman ve salas tişörtle aşırı rahatlamıştım.

Abi takımıda sürekli başımda bekliodu. Sanki bişey olucak aq.

Arabaya biner binmez sıcak hava beni Mayıştirdi.

Yanımdaki her kimse dizine yattım.

Üzerime yumuşak birşeyin örtülmesiyle uykuya daldım.

...

Bittu