☀️ DÖNER☀️ (Aile Kurgusu)

11.bölüm🥙

Serin'den devamkee

Güneşe gerçekleri söyleme konusunu yine konuşmuştuk. Suçluluk ve pişmanlık duygusu herkesi sarmış durumdaydı.

Ama herkes Annemle babamı bekliyordu.

Eğer daha fazla korkaklik ederlerse onları beklemeyin ben ise dahil olucaktim

" Anne ablamı göremedim bugün hala odasındamı" diye sordu Ateş

Ortama büyük bir gerginlik çöktü.

Rüzgar " ben hemen bakıp geliyorum" diyerek salondan ayrıldı.

Biraz sonra koşarak içeriye giren bir Rüzgar belirdi.

Kaşları şaşkınlıktan havaya kalkmış, nefes nefese kalmış ve elleri dengesiz bir şekilde hareket ediyordu.

Hayır düşündüğüm şey olamaz

"Abi Güneş.."

" Ne oldu oğlum? Güneş nerde" diye telaşla sordu annem

"Güneş yok anne" gözleri dolu dolu olmuş bu kelime herkesi yıkmıştı.

Ateş "hayır hayır hayır" diye yere çöküp ağlamaya başlamışti

Erim dolu gözleriyle " abi nerde olabilir, dışarda yağmur yağıyor, başına bişey gelmiş olmasın " dedi

Toprak, Pamir ,annem ve babam resmen hepsi çökmüştü.

Ama birinin güçlü olması lazımdı

Annemin yanına çöküp gözyaşlarını silip

" Anne sen evde kal biz Güneşimizi bulup geliceğiz" diyerek onu teselli ettim

" Olmaz bende geleceğim kızımın yanında olmam lazım"

Babam annemin yüzünü okşayıp

" Deniz im şuan olmaz dışarda yağmur yağıyor hasta olucaksin. Kızımızı buluo gelicem tamam mı" diyip anlını öpüp tebessüm etti

Deniz hanım anladığını belirten bir bakış attı ve bütün Ulusoy fertleri koşarak fırtinanin içine daldı küçük kızlarını bulmak için.

Sırılsıklam olmuş ve hayli üşümüştuk ama onu bulmadan dönemezdim.
Bu yağmurun altında üşüdügünü düşündükçe için gidiyordu.

Ne kadar ağlamak ve yıkılmak istesem de olmazdı. Onu bulmam lazımdı

Artık pes etme derecesine gelmiştimki çok ilerde belki belirsiz yerde oturan  bir  figür gördüm. Yaklaştıkça Güneş olduğunu anladım.

Sırılsıklam olmuş titreyerek ağlıyordu.
Onu bu halini görmek canımı hiç olmadığı kadar yakmıştı.

Yanına koşup ona sarıldım.

Ne karşılık verdi nede ittirdi sadece ağladı.

Hayli ıslanmış sarı saçları ve ağlamaktan kızarmış yeşilleriyle bana bakıyordu.

Islanan kazağımı çıkardım ve altımdaki kuru tişörtü çıkardim

Aklıma yeni gelmesinden dolayı kendime küfür edip üstünü çıkardım ve kendi tişörtümü usulca ona giydirdim.

Çıplaktim ama sorun değildi.

Onu kaldiracakken  izin vermedi ve bir adım geri çekildi.

Susması beni fazlaca endişelendiriyodu

" Güneşim lütfen bizimle eve gel. Bize bir şans ver sana herşeyi açıklamamiza izin ver " dedim yalvaran gözlerle

" Ne şansından bahsediyorsun sen. Hepiniz beni kandirdiniz. Sizi sevmiştim ben be , ordaki ailemde görmediğim bütün duyguları sizinle o iki günde yaşamıştım. Ama neden, neden bana bunu yaptınız " diyerek daha şiddetli ağlamaya ve benden uzaklaşmaya başlamıştı.