"အမ်း...စားသလောက်မဝတဲ့တက်ပိန်လေးပဲ"
"ဟွန်း တော် မစားတော့ဘူးသွား"
ထမင်းဝိုင်းကိုကြည့်တော့ ရှိတောင်မရှိတော့
ပူးတဲ့
"ဟော ဘာမမှမကျန်တော့တာ ဘယ်စားတော့မလဲ ကုန်းကုန်း သိမ်းပြီးထွက်သွားတော့"
"ဟုတ်"
ကုန်းကုန်းထွက်သွားတော့မှ
"ကလေး ဝရဲ့လား"
"ဝတယ်"
"အဲ့တာဆိုကိုယ့်အလှည့်ပေါ့"
"ရား......မောင်ကြီးနော် မောင်ကြီးဟာကိုဖြတ်ပစ်မှာနော် လုပ်လုပ်နိုင်တယ် သူများအပေါက်လေး နာတယ်ကွ"
"ဟား....မဖြတ်ပစ်ပါနဲ့ဗျာ မလုပ်နဲ့ဆို မလုပ်ပါဘူးဗျ"
"ပြီးရော ပြီးရော လုပ်နဲ့ ခုမှစားလို့သောက်လို့ပြီးတာကို"
"အာ့ဆိုတော်ကြာနေမှပေါ့ နော့်"
"အွမ်း အဲလေယောင်လို့"
မင်းကြီးက သဘောကျစွာပြုံးလိုက်တယ်
"ဪ ကိုယ်အလုပ်တွေများနေတာနဲ့မေ့နေတာ မင်းသားကိုစာရေးပေးရအုံးမှာပဲ"
"ဘာစာလဲ...?"
"ကိုယ်မင်းသားကို မိန်းမလှပြည်ကိုသွားခိုင်းမလို့ သူ့ကိုတိုင်းပြည်ကြောင်းသိအောင်လေ ပြီးတော့ခုစစ်ပွဲအတွက်အကူအညီတောင်းခိုင်းဖို့"
"ဟွန် ဘာလို့မိန်းမလှပြည်လဲ မိန်းမလှတိုင်းပြည်ကမိန်းမအများစု အုပ်စိုးတာဆို
ပြီးတော့မင်းသားက စစ်ပွဲအတွက်ပိုလေ့ကျင့်ဖိုလိုတဲ့ သူမဟုတ်ဘူးလား"
"ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်လေ ဒါပေမဲ့ မိန်းမလှပြည်ကိုလျော့မတွက်နဲ့ သူတို့ဆီမှာမှော်အစွမ်းလို တခုခုတော့ရှိတယ်ကလေးရဲ့ သူတို့တိုင်းပြည်က မိန်းမတစ်ယောက်က ကိုယ်တို့စစ်သား ဆယ်ယောက်နဲ့ပြိုင်ချနိုင်တယ်"
"ဟွန် ဟုလ့ အဲ့တာဆို အဲ့တိုင်းပြည်က ဘုရင်မနဲ့ မောင်ကြီးနဲ့ချရင် ဘယ်သူနိုင်လောက်မလဲ"
သုတကြည့်ရတာ လက်ဝေ့ပွဲကြည့်တဲ့ လူလို
အတော်လေး စိတ်ဝင်စားနေပုံရတယ်
YOU ARE READING
My King 💞
RomanceAccident တခုကြောင့် အရင်ခေတ်ကိုပြန်ရောက်သွားတဲ့ကောင်လေး သုတအောင် (21နှစ်) နဲ့ မယ်တော်ကြီးပေးစားသမျှငြင်းဆန်နေတဲ့ မင်းကြီး ရာဇာလင်း(24နှစ်) တို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေး 👑 Accident တခုေၾကာင့္ အရင္ေခတ္ကိုျပန္ေရာက္သြားတဲ့ေကာင္ေလး သုတေအာင္ (21ႏွစ္) နဲ႔ မယ္ေတာ္ႀက...
My King 💞 {part 22}
Start from the beginning
