𝕯𝖊𝖘𝖙𝖎𝖓𝖊𝖉 𝖙𝖔 𝕭𝖊🍀ʟᴏᴠᴇ🍀 ✔️

🍀ғᴜʟʟ ᴏғ sᴇᴄʀᴇᴛs🍀

"You are my everything and it seems so hard to imagine that I can go on with life without you"

🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Chapter 21 - Full Of Secrets

Xiao Zhan's POV

නැහැ එයා කොහොමද මම ඉන්න තැන හොයා ගත්තේ? නැහැ නැහැ මේක කීයටවත් වෙන්න බැහැ. මම...මම...හැංඟෙන්නේ ඕනි...ඔව් මම හැංඟුනානම් හරි. Bobo ට කියන්න ඕනි...කෝ මගේ Phone එක?

අපොයි....ඒක Bobo ගේ කාර් එකේනේ? දැන් මම මොකද කරන්නේ? ඉස්සෙල්ලම මම හැංඟුනා නම් හරි.

මම ඉක්මනට ඒ ආපූ කෙනාගෙන් හැංඟිලා. එයාට පේන්නේ නැති වෙන්න ගිහින් කාමරයේ ඇතුලේ හැංඟුනා. ඒත් මම ආයේම හැංඟුනු තැනින් එලියට ඇවිත් දොර ගාවට දුවගෙන ගියේ ඒක ඉක්මනට lock කරන්න. මොකද ඒ කෙනා ආපහු ආවොත්. ඊට පස්සේ ජනේලත් වහාලා light සේරමත් off කරලා මම Bobo ගේ ඇඳුම් cupboard එක අස්සට රිංග ගත්තා.

එයා මොනාද මෙහේ කරන්නේ? මාව හොයන්ද ඇවිත් තියෙන්නෙ ආයෙම? අවුරුදු 20 ගිහිල්ලත් මට තාම ඒ මූණ අමතක වෙන්නේ නැහැ. වෙනසකට තියෙන්නේ දැන් එයා වයසට ගිහින් ටිකක්. ඒත් ඒත් ඒ නපුරු ඇස් දෙක....එදා මට ඒ ඇස් දෙකේ තිබ්බ පෙනුම තේරුනේ නැතත් මට දැන් හොඳට තේරෙනවා ඒ මිනිහට මගෙන් ඕනි උන දේවල්. මහා නරකම දේවල්...

"අනේ Bobo ඔයා කොහෙද? ඉක්මනට එන්නකෝ?"

පොඩ්ඩක් ඉන්න එයාට ඇයි Security ලා එන්න දුන්නේ. Bobo කියලා තියෙන්නේ එයා නැති වෙලාවට කිසිම කෙනෙක්ට එන්න දෙන්න එපා කියලනේ? එතකොට ඇයි එයාලා මෙයාට එන්න දුන්නේ? මොනවා උනත් මට කමක් නැහැ. මම නම් එයාට පේන්න යන්නේ නැහැ.

ටොක්...
ටොක්...
ටොක්...

"පුංචි මහත්තයා...පුංචි මහත්තයා...."

අයියෝ...ඒ අස්සේ Butler Uncle ටත් මට කතා කරන්න මතක් වෙන්නෙ දැන් තමා. නැහැ මම කතා කරන්නේ නැහැ. එයා ටිකක් බලලා මම නිදි කියලා හිතලා යන්න යයි.

"....ඔව් මහත්තයා. මම හිතන්නේ පුංචි මහත්තයා නිදි ඇති. ඒක තමා."

Uncle කාත් එක්කද කතා කරන්නේ? අර මනුස්සයා එක්කද? අනේ දෙයියනේ මේ මිනිහව මෙතනටත් එක්කන් ඇවිත්ද?