CHAPTER 15

15.7K 671 186
                                    

Miss me, Engels? Enjoy reading<3

Chapter 15


Colt Pov

"Bobo," I murmured, breathing out the trapped air in my chest. I stared at the man who's the culprit behind my aching heart.

Sa pagkawala ko sa sarili ko ay di ko namalayan na pinapasok na pala ni Manang Saring si Johannes at binigyan ng towel. Gusto kong magprotesta sa ginawa ni Manang Saring pero naalala kong hindi ko naman ito bahay. I just can't push the man away, knowing that we're both foreigner-guests in this house.

The rain was still falling hard and, from time to time, lightning flashes were followed by the roaring thunder.

I can't move a single step. I was still nailed to my spot.

This fùcking man. Sinuong niya ba ang masamang panahon? Pumunta ba siya dito kahit na alam niyang masama ang panahon? Nakalimutan niya nga ang alaala niya pero nanatili pa rin talaga ang pagka-careless niya.

"Colt, hijo?" Gising sa akin ni Manang Saring dala ang isang baso nang kape.

"Po?"

"Ikaw na maglinis niyang baso at kape sa sahig, hijo. Hahanapan ko lang ng mapapalit na damit itong bagong dating."

Manang Saring didn't waste a single second and didn't even wait for my response before turning her heels away from me.

I look at the floor. The two cups were lying there, and the coffee stained the floor. It's a blessing that the cups were made of stainless steel. Without lifting my head any further. I crouched and picked up the cups.

Pumunta ako nang kusina para iyon hugasan at pagbalik ko ay may dala na akong basahan para ipunas ko doon sa sahig.

Ayaw kong tapunan ng kahit na anong tingin si Simone-si Johannes. I feel his eyes linger, whatever I do. His gaze was too strong, viscid.

"Let me help you."

I flinched when his sandpaper palm rubbed at the back of my hand. Natulak ko ang kamay niya sa gulat ko.

"Don't!" I yelled unintentionally.

Feeling guilty, I lifted my head a bit to look at his expression. And I found his hazel eyes stretched to their limit. Hindi ko talaga alam kung malungkot lang ba talaga ang mga mata niya ngayon o baka guni-guni ko lang ito. He looked sad and in pain.

Johannes. Dammit! I want to kiss the hell out of him. I miss those lips. I missed those on mine.

I looked away at mabilis kong tinapos ang pagpunas doon sa sahig.

"Colt."

Once again, I was nailed to my spot when he called me. Tangina. My heart immediately responded to his single call. My heart is pumping rapidly inside my chest to the point where I hear my heartbeat in my ears.

I turned around and bore him.

His lips curl. "I‐I just heard Manang Saring call y-you."

I scowled at him before resuming my pace and leaving him alone.

Hindi ako bumalik nang sala. How should I treat him? Tatratuhin ko ba siya nang kagaya dati?

Nevertheless, hindi ko pinakaharapan si Johannes or Simone. Whatever! Narinig ko ang pagbalik ni Manang Saring sa sala at ang pag-entertain niya kay Johannes. Naririnig ko silang nag-uusap...

"Thank you for the clothes, Manang Saring." I heard the man thanked Manang Saring.

"Ay, naku wala iyon. Ano palang sadya mo dito? Saka lumusong ka pa talaga sa malakas na ulan."

[MUS4] The Bachelor's Desires|✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon