Ailesinin zoruyla sevgilisinden ayrılan Ecrin arkadaşının yanına gönderilir ve orada bir adamın kızına bakıcılık yaparken hayatı ummadığı şekilde değişir...
Bölümü sevdiyseniz beğenip yorum bırakmayı unutmayın <3 Keyifli okumalar <3
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
22.Bölüm "Bakışlara dalmak"
Ağlamaktan acıyan ıslak ve kırmızı gözlerle o eşsiz renkteki gözlerine baktım.
Çok kötüydüm... Baktıkça onlara neler yaptığımı görüyordum.
"Yanılıyorsun Ecrin..." Kafasını hafifçe yana yasladı. "Ben artık bekar bir erkeğim ve kızımda benimle."
Vural Beyin söyledikleri defalarca kez kulaklarımda tekrarlandığında öylece duruyordum. Nasıl? Bu nasıl mümkün olabilirdi? Erkan'ın bana neler söylediğini harfi harfine hatırlıyordum ancak Vural Bey tam aksini iddia ediyordu.
Ağlamaktan uyuya kalıp rüya mı görmeye başlamıştım? Alık ifademle bakmayı sürdürdüğümde bakışları acı içerisinde surat hatlarımda gezindi. Özellikle gözlerimin altında gereğinden de fazla bir süre kaldığında baktıkça içi acıyormuş gibiydi.
Ne oldu sana Ecrin? Neden böyle ağlayıp kendini perişan ettin?" O duvar gibi olan ifadesi kaybolmuş, yerine buram buram şefkat kokan bakışlı bir adam gelmişti.
"Ben... Beni Erkan aradı ve..." Güçlükle konuşmaya çalışırken onun adını duyması anında kemiklerinin kaskatı kesilmesine sebep olmuştu.
Burnundan sert bir soluk alarak tısladı. "O pislik seni neden aradı?"
"İşte bende onu"
Sertçe geri çekildiğinde öfkeden kuduruyordu. Bedeninden dolup taşan öfke öyle fazlaydı ki rahatsız oluyordum.
"Telefonunu açıp bir de onunla konuştun mu?" Bana adeta ateş püskürüyordu. "O leş kargasından uzak durmayı artık ne zaman öğreneceksin sen Ecrin!"
Hayret dolu ifademle bakmayı sürdürdüğümde yaşadığım paniği daha da körüklüyordu. Titreyen ellerimi birbirine geçirip ürkekçe geriye çekildim ancak bunu umursamadı ve atılgan öfkesiyle devam etti.
"Geçen konuştuğumuzda söylediklerimin hiç mi önemi yoktu ha? Daha ne yapmasını bekliyorsun bu pisliğin aramalarını yanıtsız bırakmak için?"
Normalde beni sakince dinleyen adam gitmiş, yerine çok farklı biri gelmişti sanki... İnanamıyordum. Bana ilk defa bu kadar yüksek bir tepki veriyordu.
Her şeyden öncesi az önce söyledikleri de neydi? Hangisi doğruyu söylüyordu öncelikle bunu öğrenip ona göre rahatlamam gerekiyordu.
"Vural Bey yeter!" Toplayabildiğim gücümle bir hışım bağırdığımda ellerimi yumruk yapmıştım. "Durun artık!" Gözlerim tekrardan hızla dolup aktığında yaşlar birbiri ardına yanaklarımdan süzülüp çeneme doğru iniyordu.
