18.Bölüm ❝Arada kalmak❞

2.9K 254 43
                                    

Keyifli okumalar ballı çöreklerim <4

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

Keyifli okumalar ballı çöreklerim <4

18.Bölüm | SEZON FİNALİ

          Vural Beyin elindeki anahtardan çıkan şıkırtılar tüm apartmanda yankılanıyorken gergin bir soluk aldım ve omzumun üzerinden merdivenlere doğru baktım.

          Nedense bazı şeylerin yanlış gittiğini düşünüyordum.

          Göğsümün tam ortasına oturan ağrının bir anlamı olmalıydı. Soluğumu yavaşça dudaklarımın arasından bıraktığımda tam ortasına bıçak saplanmıştı sanki. Ben hareket ettikçe sızlıyordu.

          Sakin ol Ecrin! Eğer Vural Bey o kadına gerçekten de güvenmeseydi kızını aşağıda bırakmazdı! Bunun endişesini yaşaması gereken sen değilsin.

          Peki ama neden... Neden Melina'yla ilgili en ufak bir konuda bile telaşa kapılıyordum. Hemen midemde o huzursuz edici ağrılar oluşuyordu. Melina'nın tüm sorumluluğunu üzerimde hissediyordum.

          Kilidi açtıktan sonra bir adım geri çekilip bana doğru baktı ve geçmem için.

          İçimde biriken gerginliği ona yansıtmamak için suratıma ufak bir tebessüm kondurarak içeri geçtim. Yere baktığım için saçlarımın suratımın iki tarafını da gölgeleyen saçlarımı ellerimin tersiyle omuzlarımın ilerisine attığımda etrafa bakınırken ardımdan kapının kapandığını işittim.

          Hol, kapıdan çıkan tok sesin yankılanabileceği kadar boştu. Ayakkabımın topuğundan çıkan seslerde az önceki yankılanmaya eşlik ettiğinde Ayşan'ın söylediği yere doğru ilerliyordum.

          "Bu kat aşağıdan daha küçük sanki değil mi?"

          "Evet." Bana da öyle gelmişti.

          Adım sesleri hızlandığını işitsem de duymazdan gelerek koliye doğru eğilecekken çoktan önüme geçmişti.

          Sırtımı doğrultarak akı daha fazla olan gözlerimle ona baktığımda kafası karışmışa benziyordu. Ona bu konuda hak verebilirdim. Geçen gün söylediklerimle, bugün yaptıklarım tutmuyordu. Kafasını karıştırıyordum.

          "Sen..."

          Sabahki soğuk ifadesini kaldırdığı gözlerine bakarken içerisinde beslediği o kırgınlığı hissedebiliyordum.

          Bu, herkese karşı koruduğu ancak yalnızca istediği zamanlarda kaldırdığı bir kalkandı...

          Hislerini gizlediği kalkan...

          Tamamen şeffaf bir biçimde kendi ellerimle oluşturduğum o kırıklıklarla yüzleşmek canımı acıttı.

          Bunu yalnızca kızının ve senin iyiliğin için yapacaktım, özür dilerim.

Ya'saklı BahçeTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang